Ҳайвонот ҳақида латифалар

Эшмат "мелиса" бозордан 10 та қўй сотиб олиб тоққа чўпонга обориб:
— Мана 10 та қўй, мана ем хашакга пул, мана бу хизмат хаққингиз яхши қарасангиз яна қўшиб бераман, - деб қўйларни ташаб кетибди.
Бир йил вақт ўтиб чўпонни олдига келиб сўраса, 10 та қўйни кўрсатибди.
Эшмат "мелиса": Мен сизга 10 та қўйни обкелиб берганимга бир йил бўлди, наҳотки биттаси ҳам туғмаган бўлса, - деса.
Чўпон:
— Сизни милициялигингизни эшитиб, битта ҳам қўчқор қўйларингизга яқинлашмади, - дебди.
Қари кампир қутқарув хизматига қўнғироқ қиляпти:
— Алло, ҳовлимдаги дарахтда катта айиқ ўтирибди. Ёрдам беринг!
Қутқарув хизматидан бир эркак кучукча етаклаб келибди.
— Холажон, манави милтиқни ушланг. Мен дарахтга чиқиб, силкитаман, айиқ йиқилса, унга қарата ўқ узасиз, - дебди қутқарувчи.
Кампир:
— Кучукчани нимага олиб келдингиз унда?
Эркак:
— Агар айиқни ўрнига ўзим йиқилсам, кучукчага қаратиб отинг!!!
Шер чуқурга йиқилиб тушиб, ундан чиқа олмаяпти.
Дарахтда эса, маймун сакраб:
— Ажаб бўлибди, баттар бўлгин. Э, лаънати мушук. Энди сени чангалингдан тумор, тишларингдан эса сувенир ясаб, пўстингни эса бўйра қилишади..., - деб масхара қилаётган экан, бирдан сакраётган шохи синиб, маймун шерни олдига йиқилиб тушибди:
— Подшохим, ҳатто ишонмайсиз ҳам, сиздан кечирим сўраш учун олдингизга тушдим...
— Нега уни қўйиб юбординг?
— У мени ташлаб кетмайди. Вафодорлигини синаб кўрмоқчи эдим.
— Тентак, ким қопағон итни бўйинбоғисиз қўйиб юборади?!
— Айтишларича, ҳамширани охирги марта сиз билан бирга кўришган экан?
— Қаерда?... Ахир бу туҳмат! Саксон ёшли, бунинг устига, склероз касалидан азият чекаётган кекса профессорни ҳақорат қилиш яхшимас!...
— Меҳмонхонада деганим йўқ, ҳайвонот боғида. Яъни сиз филни операция қилган куни...
— Эсим қурсин! Айтдим-а, филнинг қорнини тикаётганимда ичкарида нимадир қолиб кетди, деб...
Цирк директорининг телефони жиринглабди.
— Алло, сизларга гапирадиган от керакми?
Директор жаҳли чиқиб телефонни қўйибди. Телефон яна жринглармиш:
— Алло, сизларга гапирадиган от керакми?
Директор яна трубкани қўйиб қўйибди. Яна қўнғироқ:
— Менга қара ноинсоф! Менга туёқларим билан рақам териш осон деб ўйлаяпсанми?
— Гули, юзингга нима қилди? Ҳудди эри урган хотинни юзига ўхшаб қолибди.
— Яшшамагур сигиримиз, шунақа қилиб қўйди.
— Вой, юзингга тепиб юбордими?
— Йўқ, ҳар куни соғаётганимда думи билан юзимга ураверарди. Думи қимирламасин деб, ғишт боғлаб қўйгандим.
— Эшитишимча сиз циркда шерларни ўйнатар экансиз? Бир нарсага ҳайронман. Сиз кичкинагина, нимжон ва бунинг устига озғин бўлсангиз.
Нега шерлар сизни еб қўйишмайди?
— Ҳамма гап шунда-да! Улар ҳам мени семиришимни кутишади!
Туяни беш кун сув ичмасдан яшашига ишонмаган балиқ, туяга миниб, чўлга йўл олибди...
Россиялик олимлар Сибирдаги чаналарга итларни боғлаб ҳаракатланувчи одамларни синаб кўриш мақсадида, уларга Камаз беришибди.
Орадан бир йил ўтгач, олимлар натижани билиш учун Сибирга қайтишибди. Олимлар:
— Ҳўш, сизларга берган машинамиз ёқдими? – деб сўрашса,
ҳалиги одамлар:
— Ҳа. Фақат итларимиз тортишга қийналишяпти-да... – дейишибди.