Ҳайвонот ҳақида латифалар
Ҳукм ижро қилинди. Эзилган деҳқон ҳанги эшакдан қутулиш учун уни бозорга олиб кириб, Афандини кўрди-да, бошига тушган ҳодисани сўзлади.
— Қўй, бунга ҳафа бўлиб эшагингни сотма, - деди Афанди, - ҳамма эшак ҳам эшакни кўрганда ҳанграйди!
Фил:
— Нега йиғлаяпсан? – деб сўрабди.
Чумоли:
— Энди мени фарзандларим ҳам фил бўладими? – дебди.
— Мен пастга тушиб гугурт олиб чиқаман.
Орадан 3 кун, 5 кун, 1 ҳафта ўтибди. Иккита тошбақа бир-бирига қараб:
— Энди қачон келади? Жуда секин юради-да! – деб туришса, сал нарироқдан шеригининг овози келибди:
— Агар мени ёмонлайверсанглар бормайман! Ўзларинг тушиб гугурт олиб келаверасанлар!
— Ким баланд қояга чиқиб пастга сакраса-ю, тирик қолса ўша ҳайвон мени ўрнимга шоҳ бўлиб туради, - дебди.
Бирорта ҳайвон қоядан сакрай олмабди.
Бир вақт қоянинг баланд жойидан “гуп” этиб пастга бўри тушибди-ю, тирик қолибди.
— Сен жуда мард экансан! Энди мени ўрнимга шоҳ бўласан, - дебди шер.
Бўри бўлса:
— Шошмай туринг! Аввал мени қоядан итариб юборган қуённи топиб, адабини бериб келай... – дермиш.
Ниҳоят хотинини сабри тугаб эрига дебди:
— Дадаси, агар эртага ичишни ташласангиз, боқиб турган қўчқоримизни оёғингиз остига сўяман, - дебди.
Эртаси куни эри ҳар кунгидан баттар ичиб, маст бўлиб келибди ва тўғри қўйхонага бориб, қўчкорга қараб дебди:
— Қўрқма! Сен сўйилмайдиган бўлдинг! Токи мен тирик эканман, ҳали кўп яшайсан!
Хотин:
— У билан бошқа яшай олмайман! Эрим уйда қўй боқяпти. Нафас олиб бўлмайди...
Судья:
— Деразаларни очиб шамоллатиб турса бўлади-ку...?! Шунга ажрашиш шартми?
Хотин:
— Нималар деяпсиз жаноб судья!? Ахир мени илонларим ўрмалаб ташқарига чиқиб кетишади-ку...
— Вой қўшни овқатингиз пишдими? Яна овқатланиб кетарканманда... – дебди.
Жаҳли чиққан уй эгаси унга ҳам овқатдан сузиб, еб ўтиришса, ҳовлидаги ит ирриллайверибди.
— Қўшни, нега итингиз мени таниса ҳам иррилайверади? – деса, мезбон аёл:
— Чунки итим уни косасида овқат еганларни ёқтирмайди, - дермиш.