Ҳайвонот ҳақида латифалар

Ўрмонга ўт кетибди. Дарахтлар, жонзотлар ёниб кул бўлибди.
Тирик қолган ҳайвонларни шер бир жойга йиғиб, шундай дебди:
— Ҳамма жой ёниб кетди. Буларни барчаси тиклангунча, орамиздаги энг катта ҳайвонни еб турамиз.
Сичқон секин филга қараса, филни жаҳли чиқиб:
— Кўзинг тешилгур, нега менга қарайсан?! - дермиш.
Тунги барлардан бирига ит етаклаган киши кириб ҳаммага дебди:
— Мени итим гапира олади!
Ҳеч ким ишонмабди ва шу ерни ўзида баҳс бошланиб, гаровга пул тикилибди.
Ҳалиги кишини ити ҳеч нарса гапирмабди. Катта пулни бой берган хўжайини кўчага чиқиб, итга бақира бошлабди:
— Нега била туриб гапирмадинг? Ахир шунча пул ютқазиб қўйдим-ку!!!
Шу вақт ит тилга кириб:
— Э, хўжайин! Лекин эртага биз қанча пул ютиб олишимизни билсангиз эди...!
— Аёлни қора мушук кесиб ўтган йўлдан юришга кўндириш мумкинми?
— Мушукни изига қайтариш осонроқ.
Хўроз сигирга ҳазиллашиб:
— Эртага кўп сут бермасанг, эгамиз сени сўйиб юбораркан, - деса.
Сигир қўрқанидан эртасига икки пақир сут берибди.
Буни кўриб эгаси хурсанд бўлиб: "Кўз тегмасин бир қон чиқарворай", - деб хўрозни сўйворибди.
Афандининг ити болалаган эди, бир неча кишилар унинг уйига меҳмон бўлиб келиб, сўзлашиб ўтиришар эди. Кучук болалари уйга кириб меҳмонлар билан ўйнашиб, безовта қила бошладилар.
Меҳмонлардан бири ҳазиллашиб:
— Афанди, арзандаларингизга одоб ўргатсангиз бўлмайдими?, — деди.
— Нима қилай, тоғаларини кўриб суюнганларидан суйкалишяпти-да, — дея жавоб берибди Афанди.
Афанди боғида ўтин қилиб, кечқурун болтасини елкасига ташлаб кетаётган эди, йўлда бир ҳовлидан ит чиқиб, Афандига ташланди. Афанди болта билан итни чопиб ўлдирди. Итнинг эгаси чиқиб Афандини тутди:
— Ит сизни талаган экан, болтанинг сопи билан уриб ҳайдасангиз ҳам бўлар эди-ку!
— Ит думи билан қопса, болтанинг сопи билан урар эдим, бети билан қопгандан кейин, мен ҳам болтанинг бети билан чопдим-да! Ўзидан кўрсин!
Бир куни ўрмонда шерни туғилган куни бўлибди. Шер:
— Ким ароққа бориб келади? - деса, ҳеч кимдан садо чиқмабди.
Шунда қирқ оёқ:
— Мен бориб келақолай, - деб чиқиб кетибди.
Бир соат ўтса ҳам, қирқ оёқдан дарак йўқ эмиш. Ҳайвонлар энди ғийбат қилиб туришса, эшикни қирқ оёқ секин очиб:
— Ҳаммасини эшитиб турибман. Энди ўттиз тўққизинчи оёғимга красовкамни кийиб бўлдим, - дермиш.
Бир куни типратикан қуённи маҳкам бағрига босиб дебди:
— Мана севги қанчалик азоб эканини кўрдингми?!
Бир куни шерни ўрмонда суд қилиб 3 йилга қамашибди шерни сочини олиб қамоқхонага қўйиб юборишса, уни хеч ким шерлигига ишонмай мушук деб калака қилаверишибди бундан зерикиб бир чеккада турса, каламуш турган экан, унга:
— Каламуш илтимос уларга тушунтир мен мушук эмас шерман,- деса
Каламуш:
— Менга барибир мушукмисан шермисан, мен ҳам қамоқхонага тушишимдан олдим типратикан эдим,- дебди
Афанди бозорга бораман деб отини эгарлаётса, оти 1000 сўм бериб "Damas'да бориб келавер" деярмиш