Ҳайвонот ҳақида латифалар
Тирик қолган ҳайвонларни шер бир жойга йиғиб, шундай дебди:
— Ҳамма жой ёниб кетди. Буларни барчаси тиклангунча, орамиздаги энг катта ҳайвонни еб турамиз.
Сичқон секин филга қараса, филни жаҳли чиқиб:
— Кўзинг тешилгур, нега менга қарайсан?! - дермиш.
— Мени итим гапира олади!
Ҳеч ким ишонмабди ва шу ерни ўзида баҳс бошланиб, гаровга пул тикилибди.
Ҳалиги кишини ити ҳеч нарса гапирмабди. Катта пулни бой берган хўжайини кўчага чиқиб, итга бақира бошлабди:
— Нега била туриб гапирмадинг? Ахир шунча пул ютқазиб қўйдим-ку!!!
Шу вақт ит тилга кириб:
— Э, хўжайин! Лекин эртага биз қанча пул ютиб олишимизни билсангиз эди...!
— Мушукни изига қайтариш осонроқ.
— Эртага кўп сут бермасанг, эгамиз сени сўйиб юбораркан, - деса.
Сигир қўрқанидан эртасига икки пақир сут берибди.
Буни кўриб эгаси хурсанд бўлиб: "Кўз тегмасин бир қон чиқарворай", - деб хўрозни сўйворибди.
Меҳмонлардан бири ҳазиллашиб:
— Афанди, арзандаларингизга одоб ўргатсангиз бўлмайдими?, — деди.
— Нима қилай, тоғаларини кўриб суюнганларидан суйкалишяпти-да, — дея жавоб берибди Афанди.
— Ит сизни талаган экан, болтанинг сопи билан уриб ҳайдасангиз ҳам бўлар эди-ку!
— Ит думи билан қопса, болтанинг сопи билан урар эдим, бети билан қопгандан кейин, мен ҳам болтанинг бети билан чопдим-да! Ўзидан кўрсин!
— Ким ароққа бориб келади? - деса, ҳеч кимдан садо чиқмабди.
Шунда қирқ оёқ:
— Мен бориб келақолай, - деб чиқиб кетибди.
Бир соат ўтса ҳам, қирқ оёқдан дарак йўқ эмиш. Ҳайвонлар энди ғийбат қилиб туришса, эшикни қирқ оёқ секин очиб:
— Ҳаммасини эшитиб турибман. Энди ўттиз тўққизинчи оёғимга красовкамни кийиб бўлдим, - дермиш.
— Мана севги қанчалик азоб эканини кўрдингми?!
— Каламуш илтимос уларга тушунтир мен мушук эмас шерман,- деса
Каламуш:
— Менга барибир мушукмисан шермисан, мен ҳам қамоқхонага тушишимдан олдим типратикан эдим,- дебди