Овқатланиш ҳақида латифалар
— Қандай йўл экан?
— Ҳашаматли бирор рестораннинг ёпилишига озгина вақт қолганида кирамиз. Истаганимизча таом буюртма бериб, овқатлана бошлаймиз. Иш вақти тугаб, официантлар бирин-кетин уйга кета бошлашади. Охирги қолган официант биздан пулни сўраса, биз уни шериги пулни олганини айтамиз.
— Зўр-ку, қойил. кетдик.
Ресторанда официант:
— Кеч бўлиб қолди. Ресторан ёпилади. Марҳамат қилиб ҳисоб-китоб қилсангиз...
— Ие, биз бошқа официантга пулини аллақачон тўлаб бўлганмиз. Қайтимини берасизларми, йўқми?
Шериги наригисига қараб:
— Ие, поездимиз кетиб қоляпти, тур!!! – деса, иккинчиси хотиржам чойини хўплаб:
— Билет бизда-ку, қаерга кетарди?! – дермиш.
— Лаънати, лабимни куйдирдинг, - дебди. Манти тугилган жойидан очилиб кетибди. Афанди дарғазаб бўлиб:
— Лабимни куйдириб, яна кулади бу! - деса, мантини ёғи оқибди. Афанди:
— Сўксам йиғлайди яна, - дермиш.
— Афанди, асалнинг ҳаммасини есалар ҳам майли-ку, лекин кучлилик қилиб юрак-бағрингизни ўртаб юборар дейман,— деди.
Афанди пичоғининг учига асалдан катта бир бўлагини санчиб олар экан, жавоб берди:
— Тўғри айтадилар, лекин бир холис одам бўлса кимнинг юраги ўртанаётганини айтиб берар эди.
— Нега ҳамма овқатлар ароқ ҳиди келяпти?
Официант бир қадам орқага сурилиб:
— Энди-чи? Келмаяптими? - дермиш.
— Мана бу ҳамма дориларни ҳар куни уч маҳал овқатдан кейин бир ҳафта давомида ичасиз.
— Нималар деяпсиз, доктор?! Бунча овқатни қаердан топаман?
— Ҳа, кўчадаги ошхоналарда овқатланиб юриш ёқмаётган эди.
— Энди-чи?
— Энди ёқяпти.
— Бошқа бунақасидан сотиб олмагин, хўпми?! - деса бўладими...
— Бўлди, бас қил! Илтимосларингни бажардим. Мана ёлвориб сўраган нарсаларинг! Шунча олганим етар ахир...!
— Яна овқат тайёр эмасми? Мен итдай очман! Бўлди, ресторанга кетдим!
— Хой, беш дақиқа сабр қилиб туринг!
— Нима, беш дақиқада овқатни тайёр қилишга улгурармидинг?
— Йўқ, кийинишга улгураман.