Овқатланиш ҳақида латифалар

Подшо Афандига буюрди:
— Мана бу отга миниб, эгардан тушмасдан ҳокимни айтиб келинг! Афанди отга миниб, ҳокимнинг уйига борди, девордан қараса, ҳоким меҳмонлари билан палов еб ўтирибди. Афанди дарҳол отдан тушди-ю, эгарни отдан олди, эгарни минганича ҳокимнинг ҳовлисига кирди. Ҳоким буни кўриб: Бу қанақаси?—деб сўради.
— Подшонинг амри шу,— деди Афанди.
Афанди эгардан тушмасдан туриб, паловдан тўйиб егач подшонинг амрини ҳокимга айтди. Ҳоким Афандидан койиди:
— Шу гапингизни аввал айтсангиз бўлмасмиди, бу ақлни сизга ким ўргатди?
Афанди жавоб берди:
— Ош ўргатди, бегим, ош!
Мусиқа чалиб унинг ёқимли овозини эшитганингизда бошқа нарсаларни тамоман унутасиз. Клавишалар сизни cеҳрлаб, худди ўзига тортиб олаётгандай туюлади.
Шу пайтда: "Нонга пул беринг, нон олиб чиқиш керак", - деган овоз умуман нотага тушмайди-да.
— Ойижон, ойижон мен ҳамма овқатни еб бўлдим. Мана қаранг!
— Ўғлим, ахир 30га кирдинг-ку. Қачон уйга нон кўтариб келасан-а?
Бир куни Афанди ош қилмоқчи бўлибди, қараса музлатгичда гўшт қолмаган экан. Жаҳли чиққан Афанди шартта қўлига пичоқни олиб, шимини ечибди-да... Бошқа шимини, кийиб қассобхонага кетибди.
— Сен биринчи узат!
— Йўқ, сен узат!
— Биринчи узат!
— Узат!
— Бунақада ошни тарқатиб бўлмаймиз. узат, кутиб қолишди меҳмонлар.
Бир подшоҳнинг жуда ақилли вазири бўлган экан. Бир куни шоҳ вазирини боплаб калака қилмоқчи бўлиб ҳузурига чақиртириб дебди:
— Вазир жаноблари, марҳамат қилиб менга эркак чумолилардан кабоб тайёрлаб келсангиз! Айнан эркак чумолилардан бўлсин! Ахир сиз донишманд аъёнимсиз!
— Хўп бўлади олампаноҳ! – дебди вазир ва тушликка ликопчада 5 та қовурилган чумолини кўтариб келибди. Буни кўрган шоҳ ундан сўрабди:
— Хўш муҳтарам вазир, буларни эркак чумоли эканлигини қандай билдингиз?
— Оддий, - дебди вазир, - Эрталаб чумолиларнинг уясини олдига бориб, уясини бузаётган эдим, мана шу 5 таси менга ўт қўймоқчи бўлишди, - деб жавоб берган экан.
Бир одам Афандига:
— Янгисидан эшитайлик... – деса, Афанди:
— Эрталаб нонушта қилиб ўтирсам, тепа тишим билан паст тишим битта нон устида уришиб ётибди, - дебди.
Ўқитувчи она тили фанидан "Олмошлар" мавзусини ўтибди.
"Биз" олмошини тушунтириб бериб дебди:
— Уйда яхшилаб такрорланглар, - дебди.
Ўқувчилардан бири "Биз" олмошини яхшилаб тушуниб олиш мақсадида, эшикдан кира солиб ошхона томонга қараб:
— Ойи бизни қорнимиз очиб кетди, овқат еймиз, - деса, ойиси секин ошхонадан бошини чиқариб:
— Ҳой ўртоқларинг кетсин. Кейин овқат ейсан. Ўзи овқат бир кишилик, - дермиш.
Эр хотин овқатланиб ўтиришибди. Бирдан эри хотинининг бошига шарт этиб уриб қолди. Шунда хотини:
— Ҳа, Нима бўлди???
Эр:
— Чаппиллатмасдан йе, - дермиш.
Орадан 10 дақиқа вақт ўтгач эри яна хотинига шарт этиб қўйиб қолди.
Шунда хотини:
— Ҳа, яна нима бўлди, - деса
Эри:
— Боя чаппиллатганинг эсимга тушиб кетти, - дермиш
Эр-хотин ва меҳмонга келган қайнона тушлик қилиб ўтиришибди. Овқатини еб бўлган қайнона ўрнидан туриши билан, у ўтирган жойга девордаги катта соат тўсатдан шарақлаб тушибди.
Шунда эри:
— Лаънати соат. Доим кечикиб юради-я.