Овқатланиш ҳақида латифалар
— Доктор, очкўзликка қарши бирор малхамингиз йўқми?
— Бор, хозир мен сизга дори ёзиб бераман.
— Фақат кўпроқ, кўпроқ...
— Бор, хозир мен сизга дори ёзиб бераман.
— Фақат кўпроқ, кўпроқ...
Афанди далада тушлик вақтида икки қўшниси билан овқат егани ўтирди. Битта тоғорачага гўжани қўйиб, Афанди шериги билан унга нон тўғрай бошлади, иккинчи шериги эса, тоғорачага тўғралган нонни индамасдан еяверди. Афанди қўлига мис чўмични олиб, унинг калласига урган эди, шериги юмалаб жон бера қолди.
Афанди бўлса нима қилишини билмай айтар эди:
— Нон тўғра десанг, тўғрамайди, қошиқни қўлидан қўймайди, тоғорачадан кўзини узмайди, сал нарсага ўлиб ётиб олади, шу ҳам шерикми!
Афанди бўлса нима қилишини билмай айтар эди:
— Нон тўғра десанг, тўғрамайди, қошиқни қўлидан қўймайди, тоғорачадан кўзини узмайди, сал нарсага ўлиб ётиб олади, шу ҳам шерикми!
Хотин эрига:
— Дадаси, эсингиздами турмуш қурмасимиздан илгари ҳар бир учрашувимиз романтика эди. Кечалари ташқарига чақирардиз, ман уйдагилардан бекиниб олдизга чиқардим. Қандай мазза эди...
Худди шундай учрашувга таклиф килинг! - деса,
Эри:
— Хўп Азизам, бугун кечқурун соат 22:00да болаларни ухлатиб, ошхонага чиқ чой ичамиз! - дермиш.
— Дадаси, эсингиздами турмуш қурмасимиздан илгари ҳар бир учрашувимиз романтика эди. Кечалари ташқарига чақирардиз, ман уйдагилардан бекиниб олдизга чиқардим. Қандай мазза эди...
Худди шундай учрашувга таклиф килинг! - деса,
Эри:
— Хўп Азизам, бугун кечқурун соат 22:00да болаларни ухлатиб, ошхонага чиқ чой ичамиз! - дермиш.
Бир куни Афанди гўшт олиб келди. Хотини ундан сўради:
— Нима овқат қилай?
— Билмайман, бу қанақа овқатга яраса, ўшани қила бер!
Хотини гўштни қўлига олар экан суюниб:
— Қўй гўшти яхши нарса-да, ундан ҳамма нарсани пишириш мумкин,— деди.
— Ундай бўлса,— деди Афанди,— ҳамма нарсани пишира бер!
— Нима овқат қилай?
— Билмайман, бу қанақа овқатга яраса, ўшани қила бер!
Хотини гўштни қўлига олар экан суюниб:
— Қўй гўшти яхши нарса-да, ундан ҳамма нарсани пишириш мумкин,— деди.
— Ундай бўлса,— деди Афанди,— ҳамма нарсани пишира бер!
Эри уйга роса ҳам жаҳли чиқиб келибди. Хотини овқатни сузибди, кейин эрини кўнглини олиш учун:
— Хўжайин, овқатим ширин чиқдими?
— Ҳааа, роса..., худди молни тезагидай ширин экан, - деса.
Хотинига ҳам алам қилиб:
— Қойил-е дадаси, татиб кўрмаган нарсангиз йўғ-а.
— Хўжайин, овқатим ширин чиқдими?
— Ҳааа, роса..., худди молни тезагидай ширин экан, - деса.
Хотинига ҳам алам қилиб:
— Қойил-е дадаси, татиб кўрмаган нарсангиз йўғ-а.
Шаҳар ҳокими овқатдан бошқа нарсани сира ўйламас эди. Бир куни у шаҳарнинг кўзга кўринган одамларини чақириб, улардан билган овқатларининг номини ёзиб беришини талаб қилди.
Улар орасида Афанди ҳам бор эди. У ҳокимдан эрталабгача муҳлат олиб кетдида, нонуштада келиб ҳокимга арз қилди:
— Асал билан саримсоқ пиёз қўшиб қовурилса, ажойиб овқат бўлади.
Ҳоким дарҳол ошпазига ўшандай овқат тайёрлашни буюрди.
Овқат келтирилгач ҳоким бир қошиқ еди-да, Афандига қараб қичқирди:
— Ўзинг топган овқатингни ўзинг е, аҳмоқ! Афанди ноилож ея бошлаган эди, ҳоким сўради:
— Қалай, ажойиб лаззатли овқат эканми?!
— Тақсир, мен буни фақат ўйлаб кўрган эдим, холос. Бирор марта бундай овқат қилиб еган эмасман. Энди билсам, хаёл ҳақиқатга тўғри келмас экан,— жавоб берди Афанди.
Улар орасида Афанди ҳам бор эди. У ҳокимдан эрталабгача муҳлат олиб кетдида, нонуштада келиб ҳокимга арз қилди:
— Асал билан саримсоқ пиёз қўшиб қовурилса, ажойиб овқат бўлади.
Ҳоким дарҳол ошпазига ўшандай овқат тайёрлашни буюрди.
Овқат келтирилгач ҳоким бир қошиқ еди-да, Афандига қараб қичқирди:
— Ўзинг топган овқатингни ўзинг е, аҳмоқ! Афанди ноилож ея бошлаган эди, ҳоким сўради:
— Қалай, ажойиб лаззатли овқат эканми?!
— Тақсир, мен буни фақат ўйлаб кўрган эдим, холос. Бирор марта бундай овқат қилиб еган эмасман. Энди билсам, хаёл ҳақиқатга тўғри келмас экан,— жавоб берди Афанди.
Афанди онасидан чучвара қилиб беришни илтимос қилди.
— Хўп,— деди онаси.
— Сен менга тахта-ўқлоғини топиб бер.
Афанди узоқ ахтариб, тополмади. Кейин онасига:
— Ойи,— деди,— тахта-ўқлоғини топай-топай деб қолдим. Энди ўзингиз жиндай қидирсангиз топасиз-қўясиз.
— Хўп,— деди онаси.
— Сен менга тахта-ўқлоғини топиб бер.
Афанди узоқ ахтариб, тополмади. Кейин онасига:
— Ойи,— деди,— тахта-ўқлоғини топай-топай деб қолдим. Энди ўзингиз жиндай қидирсангиз топасиз-қўясиз.
Маҳалланинг балоҳўри Афандини чақириб:
— Уйингизга ош буюринг, казо-казолар келишган, кириб чиқамиз,— деди.
Афанди хўп деб уйига кириб кетди. Балоҳўр айтган вақтида казо-казолар билан келди, супага ўтирилгач:
— Қани, Афанди, қўлга сув олинг,— деди. Афанди унинг қўлига сув қўя ётиб:
— Ҳали қозон осганимиз йўқ — деди.
— Нега?— деди балоҳўр.
— Ҳамма нарса тайёру кичкина бир нарсага қараб қолдик.
— Нима экан?
Афанди унинг қулоғига аста деди:
— Пул!
— Уйингизга ош буюринг, казо-казолар келишган, кириб чиқамиз,— деди.
Афанди хўп деб уйига кириб кетди. Балоҳўр айтган вақтида казо-казолар билан келди, супага ўтирилгач:
— Қани, Афанди, қўлга сув олинг,— деди. Афанди унинг қўлига сув қўя ётиб:
— Ҳали қозон осганимиз йўқ — деди.
— Нега?— деди балоҳўр.
— Ҳамма нарса тайёру кичкина бир нарсага қараб қолдик.
— Нима экан?
Афанди унинг қулоғига аста деди:
— Пул!
Афанди Самарқандда ўтган азизларни яхши биладиган мулланинг ҳужрасига меҳмон бўлган эди, мезбон кечгача азизларни гапириб, меҳмонга дастурхон ҳам ёзмади. Қорни ниҳоятда очган Афанди муллага луқма ташлади:
— Тақсир, ўша азизлар овқат ейишармиди?
— Тақсир, ўша азизлар овқат ейишармиди?
Бир куни қизни онаси:
— Қизим шакар солдинг.
— Ойижон мен ширин чойни яхши кўраман.
— Қизим 5 қошиқ шакар солдинг деяпман.
— Ширин чойни жудаям яхши кўраман.
— Шакарни шўрвага соляпсан?!
— Қизим шакар солдинг.
— Ойижон мен ширин чойни яхши кўраман.
— Қизим 5 қошиқ шакар солдинг деяпман.
— Ширин чойни жудаям яхши кўраман.
— Шакарни шўрвага соляпсан?!
