Овқатланиш ҳақида латифалар
— Ошхонада икки бўлак торт бор эди. Ҳозир унинг бир бўлаги қолибди. Буни менга тушунтира оласанми?
Ўғли:
— Албатта тушунтираман ойи. Қоронғи эди шунинг учун иккинчи бўлакни кўрмабман...
— Сизлар сули ейсизлар-а?
— Ҳа.
— Бизда сулини итга беришади.
— Ҳм... Сизлар бақа ейсизлар-а?
— Ҳа.
— Бизда бақани ит ҳам емайди.
— Сан ким бўлгин келяпти?
— Манми, ман катта бой бўлсам-да, ҳар куни барра гўштдан тайёрланган таомлар есам...
— Санчи?
— Ман, илон бўлсам дейман...
— Ие, нимага энди илон?
— Ёти.и.и.б юради-да...
Ходим сўрабди:
— Қани ишчилар?
Қоровул:
— Улар ҳозир тушликка чиқиб кетишди, - дермиш.
— Ошпаз, манга 4та манти берворинг.
Ошпаз:
— Ўўў, студентла кучайибдими?!
Студент:
— 4та мантига қўшиб, 24та вилкаям беринг.
— Менга деса, уятдан ерга кириб кетмайсанми хотин?!
"Келишган йигит билан турмуш қурмоқчиман. Уни ёнида кўп овқат ейишга уялиб озиш ниятидаман. Етарлича озганимдан сўнг, ажрашиб кетишимиз ҳам мумкин".
Юра бериб Афандининг қорни жуда очди, аммо ошнаси овқат тўғрисида оғиз очмас ва уйма-уй юрар эди. Афанди ниҳоят ошхона олдида тўхтади-да, унга диққат билан қарай бошлади. Ошнаси ундан сўради:
— Ошхона ёқиб қолди дейман-а?
— Ҳа, ошхонани жуда боплабсиз,— деди Афанди,— шундай қилибсизки, кирган кишининг дарров овқат егиси келади!— деди.
— Нодии, анави бола мени яна учрашувга таклиф қиляпти.
— Чиқавер!
— Шу, бола бироз ёқмаяпти-да
— Чиқавер, бола ёқмаса ёқмас. Зато қорнингни тўйғазиб келасан!
— Йўқ, ўғлим
— Унда нимага овқатланасиз?