Овқатланиш ҳақида латифалар
— Шу бинодан пастга сакраган одам, нечи кунда ерга тушаркин?
— 3 кунда тушса керак?!
— Тушган одам ўлармикин?
— Эсинг жойидами? 3 кун овқат емайди, сув ичмай-ю, ўлмайдими?!
— Озишим учун нима қилай?
— Тонгда қироличалардек, пешинда маликалардек ва кечки вақт гадолардек овқатлан. Дедим.
Хотиним тонгда ҳудди қироличалардек уни емайман, буни емайман деб ҳеч нарса емайди.
Пешинда ҳудди маликалардек бу қандай экан, у қандай таъм экан деб бир-бир чимдийди.
Кечки овқат вақти ҳудди гадойларга ўхшаб кўзи нимани кўрса ейди.
— Дарс пайтида тайёрлаган таомлардан ўзингиз ҳам ейсизларми?
Қиз йиғламсираб:
— Ейишга мажбурлашади, - деган экан.
— Азизим, қаҳвангиз аччиқроқ бўлсинми?
Эри:
— Ҳа, гап-сўзинг каби аччиқ бўлсин!
— Вой, умуман сув қўшмас эканманда-а?!
— Яқинда пазандалик китобини сотиб олгандим, аммо ундан фойдаланишнинг иложи йўқ экан.
— Нега?
— Китобдаги ҳар бир тавсия «Тоза идишни оласиз» деган сўз билан бошланаркан.
— Официант бизга зуба чиcтка беринг? деса, - шериги:
— Бўлди, мени қорним тўйди, - дермиш.
— Хотин, бугун нима овқат қилдинг? – деб сўраса, хотини:
— Қўй гўштли товуқ шўрва, - деган экан.
Яна чойхонага олиб киришганда официант келиб:
— Нима буюрасилар? - деб сўрабди. Гўшт ейишдан чарчаган текширувчи:
— Ука, гўштсиз овқатлардан нима бор? - деб сўрабди.
Официант уйланиб туриб:
— Табака бор ака! - деган экан.
— Мен сизга ҳозир дори ёзиб бераман. Бир кунда 5 маҳал овқатдан кейин ичасиз.
Бемор:
— Доктор, мен бунча овқатни қаердан топаман?