Ёшлар ҳақида латифалар
— Устоз, нега мен 2 йилдан бери ўқишга кира олмаяпман? Бунинг синоати недир?
Устоз чуқур ўйга толди ва вазминлик билан жавоб сўради:
— Сен қуёшнинг тоғлар ортидан секин-асталик билан чиқишини, майсалар устидаги қировни қитиқлаб эритиб, тиниқ шабнам томчиларига айлантиришини кузатасанми?
— Албатта, устоз.
— Тоғдан шарқираб, оламга шовқин солиб тушаётган шаршаранинг, дарёда сокин мавжланаётган сувнинг сўзларига қулоқ соласанми?
— Шубҳасиз, устоз.
— Кумуш қадаҳга тўлдириб қуйилган майнинг юзида ўз аксингни кўрганда чуқур ўйга толасанми? Ҳаётнинг маъноси ҳақида фикр юритасанми?
— Жуда ҳам кўп марта, устоз.
— Ойдек сулув гўзалнинг кўксига бошингни қўйиб, унинг ҳар бир юрак уришида намоён бўлган муҳаббатни вужудингда хис қиласанми?
— Деярли ҳар куни, устоз.
— Ҳаа, аҳмоқ, калтафаҳм! Вақтингни бунақа бекорчи нарсаларга сарфламасдан кетингни бир жойга қўйиб, қунт билан ўқиганингда аллақачон талаба бўлиб юрган бўлардинг! деган экан.
— Босадигани учта бўлиши керак. Сенда эса кам экан. Ҳайдаб бўлмайди буни.
— Менда автомат.
— Қўрқитмоқчимисан?!
— XV асрда яшаган буюк олимлар тўғрисида бирор маълумот айта оласизми?
Талаба:
— Албатта! Уларни барчаси аллақачон вафот этишган.
Бир пайт касал дўстини аҳволи ёмонлаша бошлабди.
Йигит ҳайрон бўлиб қараб турса, касал дўсти стол устидан қоғоз, ручка олиб унга ёзибди:
"Падарингга лаънат! Ҳаво келадиган шланкани устига ўтириб олдинг! Тур!"
— Уялмайсизми?! - дебди.
— Мен тарбияли қизман. Нима деяпсиз? - деса, дайди киши:
— Тарбияли одамлар бировни краватига ўтириб олишмайди, - дебди.
— Кеча нега автобусни орқасидан югуриб кетаётгандинг?
— Автобусга пулни тежамоқчи бўлдим.
— Билмадим. Бу йил институтга кириб кетсам кейин аниқ айтаман.
— Нега? Нима ҳалақит беряпти?
— Буни хоҳлашмаяпти.
— Нечи пул бўлади?
— 4000, - дебди ҳайдовчи.
Йигит 2000 берибди.
— Нега 2000? Қолган ярми-чи? - деса, йигит:
— Машинада сиз ҳам келдингиз-ку! - дермиш.
— Қизлар мени орқамдан югуриб юришлари учун "қаерга ишлашим" керак?
— Чўнтакка ишлашингиз керак.