Болакайларнинг ҳеч қачон тугамайдиган саволларига ақлли оталар шундай жавоб беришади:
— Адажон, қачон пулингиз кўпаяди?
— Ўғлим, нега ойим қачон сиздан камроқ пул сўрайдиган бўладилар демайсан?!
— Адажон, қачон пулингиз кўпаяди?
— Ўғлим, нега ойим қачон сиздан камроқ пул сўрайдиган бўладилар демайсан?!
Бир киши ўрмонда адашиб қолибди. Юриб-юриб, ўрмоннинг ўртасига келиб қолибди. Олдидан товуқ оёқли кулба чиқибди. “Шу уйда аниқ ялмоғиз яшайди” дебди ўзига-ўзи. Бориб таққиллатса, ҳуснда тенгсиз гўзал қиз эшикни очибди.
— Ие, ахир бу уйда ялмоғиз яшаши керак эмасми?! – дебди ҳалиги киши.
Гўзал қиз бўлса:
— Менман ўша ялмоғиз! Пардоз қилиб олган вақтимда келдинг, - дермиш.
— Ие, ахир бу уйда ялмоғиз яшаши керак эмасми?! – дебди ҳалиги киши.
Гўзал қиз бўлса:
— Менман ўша ялмоғиз! Пардоз қилиб олган вақтимда келдинг, - дермиш.
Бир одамни машина уриб кетибди. Врач уни кўриб “Тамом” дебди.
Ҳалиги одам бошини кўтариб “Мен тирикман!” деб қичқирса, хотини ёнига келиб “Тинчланинг азизим! Врач биладими ё сиз биласизми!?” деган экан.
Ҳалиги одам бошини кўтариб “Мен тирикман!” деб қичқирса, хотини ёнига келиб “Тинчланинг азизим! Врач биладими ё сиз биласизми!?” деган экан.
Алпинистлар тоғ чўққисига кўтарилишяпти. Алпинистлардан бири тўсатдан пастга қулабди.
— Оғайни тирикмисан?
— Ҳа, тирикман.
— Ҳеч қаеринг лат емадими?
— Йўқ, ҳали лат емади.
— Ундай бўлса тепага кўтарил.
— Кўтарила олмайман.
— Нега?
— Чунки мен ҳалиям қулаяпман...!
— Оғайни тирикмисан?
— Ҳа, тирикман.
— Ҳеч қаеринг лат емадими?
— Йўқ, ҳали лат емади.
— Ундай бўлса тепага кўтарил.
— Кўтарила олмайман.
— Нега?
— Чунки мен ҳалиям қулаяпман...!
Икки дўст суҳбати:
— Сен 22 декабрь куни қайси депутатларга овоз бермоқчисан?
— Сенга овоз берсаммикан?!
— Нима? Қанақасига? Мумкин эмас-ку!
— Ҳа, энди... Ҳар ҳолда сени танийман-да...!
— Сен 22 декабрь куни қайси депутатларга овоз бермоқчисан?
— Сенга овоз берсаммикан?!
— Нима? Қанақасига? Мумкин эмас-ку!
— Ҳа, энди... Ҳар ҳолда сени танийман-да...!
Икки дугона суҳбатлашиб ўтирибди:
— Ёшим 30 га бориб қолди. Ҳалигигача турмушга чиқмадим...
— Ҳа... Кимнидир худо асраяпти.
— Ёшим 30 га бориб қолди. Ҳалигигача турмушга чиқмадим...
— Ҳа... Кимнидир худо асраяпти.
Хотин:
— Кеча яна бўкиб ичиб келдингиз?
Эр:
— Нима? Кўп ичибманми? Эслай олмайман! Учинчи пиёлани эслайман, у ёғи эсимда йўқ!
— Кеча яна бўкиб ичиб келдингиз?
Эр:
— Нима? Кўп ичибманми? Эслай олмайман! Учинчи пиёлани эслайман, у ёғи эсимда йўқ!
Сув остида узоқ вақт туриб бўйича халқаро мусобақа ўтказилибди.
Америкалик спортчи сув остида 5 дақиқа турибди. “Мувафаққиятимнинг сири доимий машғулотларда!” деб мақтанибди.
2-бўлиб япониялик спортчи сув остига кириб кетиб, 10 дақиқада чиқибди. “Бунчалик узоқ сув остида қолишимнинг сабаби ақлим ва қобилиятимда!” деб интервью берибди.
3-навбат ўзбек спортчисига берилибди. Ўзбек спортчи сувга калла ташлаган экан ҳамма санай бошлабди. 5 дақиқа, 10 дақиқа, 15 дақиқа, ... 30 дақиқа деганда чиқиб келибди. Журналистлар югуриб келиб сўрашибди:
— Қандай қилиб...? Қанақасига...? Бунчалик узоқ тура оласиз деб ҳеч ким ўйламаган эди... – дейишса, ўзбекистонлик спортчи:
— Ўзим ҳам ўйламагандим. Сув тагида кийимим бир нимага илиниб қолмаганда аллақачон чиқардим, - деган экан.
Америкалик спортчи сув остида 5 дақиқа турибди. “Мувафаққиятимнинг сири доимий машғулотларда!” деб мақтанибди.
2-бўлиб япониялик спортчи сув остига кириб кетиб, 10 дақиқада чиқибди. “Бунчалик узоқ сув остида қолишимнинг сабаби ақлим ва қобилиятимда!” деб интервью берибди.
3-навбат ўзбек спортчисига берилибди. Ўзбек спортчи сувга калла ташлаган экан ҳамма санай бошлабди. 5 дақиқа, 10 дақиқа, 15 дақиқа, ... 30 дақиқа деганда чиқиб келибди. Журналистлар югуриб келиб сўрашибди:
— Қандай қилиб...? Қанақасига...? Бунчалик узоқ тура оласиз деб ҳеч ким ўйламаган эди... – дейишса, ўзбекистонлик спортчи:
— Ўзим ҳам ўйламагандим. Сув тагида кийимим бир нимага илиниб қолмаганда аллақачон чиқардим, - деган экан.
Бир кампир қўзиқориндан заҳарланиб врачга борибди. Врач кампирга:
— Онахон, ҳар нарсани еяверманг-да! – деса, кампир:
— Болам, ҳар нарсани уволи бор! Увол бўлмасин деб еб қўяман-да, - дермиш.
— Онахон, ҳар нарсани еяверманг-да! – деса, кампир:
— Болам, ҳар нарсани уволи бор! Увол бўлмасин деб еб қўяман-да, - дермиш.
Вақт алламаҳал бўлганда дарвозадан кириб келган Фарҳод уни кутиб олган онаси дебди:
— Қаерларда юрибсан Фарҳод? Соат нечи бўлди?! Юравер эрталабгача!
Бу гапни эшитган Фарҳоджон шу заҳоти чўнтагидан телефонини олиб, кимгадир қўнғироқ қилиб:
— Алло, ўртоқ кетиб қолмадингми? Рухсат олдим. Ҳозир чиқаман, - дебди.
— Қаерларда юрибсан Фарҳод? Соат нечи бўлди?! Юравер эрталабгача!
Бу гапни эшитган Фарҳоджон шу заҳоти чўнтагидан телефонини олиб, кимгадир қўнғироқ қилиб:
— Алло, ўртоқ кетиб қолмадингми? Рухсат олдим. Ҳозир чиқаман, - дебди.
