Офис ходимлари суҳбатидан:
— Қара, яна бир ҳоким пора билан ушланибди.
— Эски хабарларни ўқияпсан!
— Эски эмас, янги...
— Буни янгилиги қолмади!
Ҳеч қачон таслим бўлма! Охиригача шарманда бўл...!
Бир йигит ҳар куни кўчадаги лўлига пул бериб тураркан.
Орадан вақтлар ўтиб, йигит лўлини ёнидан пул бермай ўтиб кета бошлабди.
Бир куни лўли йигитни тўхтатиб:
— Нима учун менга пул бермай қўйдинг? – деса, йигит:
— Уйландим. Оила ташвиши тушди бошимга. Шунга... - дебди.
Лўли ғазабга тўлиб:
— Нима, сен оилангни мени ҳисобимдан боқасанми? – деган экан.
Бошланғич синф ўқитувчиси ўқувчиларига:
— Қўлимда иккита олма бор эди. Биттасини еб қўйдим. Нечта қолди? - деса, орқада ўтирган бир бола синфдошига қараб:
— Кап-катта одам шунча бола турганда, олмани ўзи еб қўйиб, энди уялмасдан биздан сўрашини қара! - дермиш.
Бир чол тилла балиқ ушлаб олган экан. Ҳар доимгидек, балиқ тилга кириб чолга дебди:
— Мени қўйиб юбор! Истаган тилагингни бажо келтираман...!
Чол кўпам ўйлаб ўтирмай:
— Гўзал аёл бер менга! – дебди.
Сувдан гўзал пари чиқибди.
— Бундан ҳам гўзалроқ бўлсин, - дебди яна чол.
Аввалгисидан икки карра гўзал ҳуснли пари чиқибди.
Чол яна:
— Гўзалликда тенгсиз бўлсин! – деган экан, балиқни жаҳли чиқиб:
— Ношуд банда, яхшиликни билмадинг, - деб сувга кириб кетибди.
Чол не кўз билан кўрсин-ки, сувдан ўзини кампири чиқиб турганмиш.
Биринчи синфда:
— Тошматов, икки карра икки нечи бўлади?
— Тў-ў-ўрт!
— Нега йиғлаяпсан?
— Беш бўлишини хоҳлайман.
Бешинчи синфда:
— Тошматов, икки карра икки нечи бўлади?
— Тўрт!
Коллежда:
— Тошматов, ҳалигача билмайсанми!? Икки карра икки нечи бўлади?
— Ўзингиз айтаверинг устоз, қанча бўлади...?
Кечадан бери телефонимга СМС келади. Нима эмиш, “Замонавий ва озода жамоат хожатхоналарини ташкил этинг ва солиқ имтиёзларига эга бўлинг!” Замонавий қилиб-ку қуриб қўйишар, аммо озодалигини қандай сақлашади? Бечора тадбиркорларимиз...
Эчки катта ўрмонга нозир қилиб тайинланибди. У типратиканни “Тиканларинг жамоат жойида хавфли”, деб қамаб қўйибди. Қамоқхона камерасига кирса, лайлак ўтирганмиш.
Типратикан унга ҳасрат қилибди:
— Қара, тиканим учун қамашди. Бу табиатдан шунақа бўлсам, мен нима қилишим керак?
Лайлак:
— Э, бу ҳеч нарса эмас! Мени ҳар йили қишда қайси даромад ҳисобига жанубга дам олгани учиб кетасан деб қамашади... - дермиш.
Ёш қиз телефонига қараб ўтирса, бувиси ёнига келиб:
— Шу телефонингни доим қўлдан қўймайсан. Нималар қиласан? – дебди.
Қиз жавоб берибди:
— Қаранг бувижон, мана бу онлайн дўкон. Бу группалардан кўйлакларни буюртма қилса бўлади. Уйгача олиб келиб беришади. Мен мана буларни буюртма қилдим...
Бувиси:
— Болам, шунча тунги кўйлакларни нима қиласан? – деса, қиз:
— Бувижон, бу тунги кўйлаклар эмас! Ўқишга кийиб борадиган кўйлаклар-ку ахир!!! – дермиш.
— Яхши қиз, ёшингиз нечида?
— 23ни уриб қўйгандим...
— Анча бўлдими урганингизга?
— 7 йилча бўлиб қолди...