"Ҳамма эркаклар бир хил" деган гапни хитойлик аёл ўйлаб топгани аниқ!
Чунки у аёл оломон ичида эрини йўқотиб қўйган эди-да...
Болакай телевизор кўриб ўтирган адасини ёнига келиб:
— Ада нима кўряпсиз?
— Енгил атлетика бўйича югуриш мусобақасини ўғлим. Ҳозир ҳаммаси югуради, биттаси ғолиб бўлади. Ана шу битта спортчига совринни беришади.
— Ундай бўлса қолганлари нега югуришяпти ада???
— Ҳозирги ёшлар жуда ғалати кийинишади-да! Масалан, мана бу қиз...
— Бу мени ўғлим!
— Ие, узр. Сиз уни отаси эканингизни билмабман.
— Мен онаси бўламан!
— Дўстим, сигирлар ўтлайдиган ўтлоқни биласанми?
— Ҳа, ям-яшил, кенг дала!
— Қўйлар яшайдиган қўрани-чи, биласанми?
— Ҳа, атрофи тахта билан ўралган...
— Италияни харитадаги кўриниши қандайлигини биласанми?
— Йўқ. Нимага мендан буларни сўраяпсан?
— Шунчаки, географиядан кўра, сигир, қўйларни яхшироқ тушунишингни исботлаб бермоқчи эдим.
Бир официант врач ёнига келиб, шикоят қилибди:
— Доктор, тунлари тушимга иш вақтим киради. Менга хўрандалар овқатланиб бўлгач, чой пули узатишса, мен пулларни олмасдан, қўлим билан итариб ташлайман, - дебди.
Врач:
— Сизга қандай ёрдам беришим мумкин?! Тинчлантирадиган дори ёзайми?
— Йўқ доктор, қўлларимни синдириб ташланг!
Бир куни ўрмон ҳайвонлари армияга бормоқчи бўлишибди.
Тиббий кўрикдан ўтиш учун биринчи бўлиб қуён кирибди. Ҳафа бўлиб қайтиб чиқибди.
Айиқ сўрабди:
— Нима бўлди қуёнвой?
Қуён:
— Олишмади. Олдимдаги иккита тишим узун экан... Кел айиқвой, сени олдингдаги иккита тишингни суғуриб ташлаймиз. Сени армияга олишади.
Айиқ тишларини суғуриб, кўрикка кириб кетибди. Бироздан сўнг "Қани қуён?" деб бақириб чиқибди.
Ҳайвонлар:
— Ҳа нима бўлди? - дейишса, айиқ:
— Мени оёқларим қийшиқ экан. Тишларим эмас, - деган экан.
Ишдан қайтган эр хотинидан сўраяпти:
— Бугун нималар қилдинг?
Хотин:
— Кир ювдим, овқат пиширдим, деразаларни ювдим, уйларни тозаладим. Мана кийимларни дазмоллаб ўтирибман. Агар эртага интернетга пул тўлаб келмасангиз, уйга киритмайман!!!
Энг пухта режа:
"Бир гап бўлар! Борганда, жойида ҳал қилармиз!"
Бир одам дўстиникига меҳмонга келибди. Дўстини хотини дастурхон тузаб, овқат олиб кирибди. Меҳмон синчковроқ экан, дўстидан сўрабди:
— Дўстим, бу хотинингни қулоғидаги зиракни қаердан олдинг. Умрим бино бўлиб, бунақасини кўрмаганман.
— Э-э, у зирак эмас. Туғилган кунига совға олай десам, ҳали ойликкача анча бор экан. Кастюмимни тугмасини узиб олиб, қулоғига қадаб қўйганман...
— Ўзингизни иккита сўз билан таърифлаб беринг!
— Камтар! Ақлли!