Тухумни ушлаб туриб, ҳаёл сура кетибди:
"Шу тухумдан жўжа очириб, боқиб катта товуқ қиламан. Товуқни сотиб, ғоз оламан, ғозни ҳам боқиб, сотиб, қўй оламан. Қўйни семиртириб, сотиб, бузоқ оламан! Бузоқни катта буқа қилиб, уни ҳам сотиб, машина оламан!", деб ҳаёл суриб турса, қўшниси келиб қолибди.
Ўғрини кўриб:
— Тухумни жойига қўй! - деб бақирган экан, тухум қўлидан тушиб, синиб кетибди. Шунда ҳалиги ўғри одам:
— Машинамни тўлаб берасан! - деб бақира кетган экан.
— Мана азизим, сизга сабзи, турп, олма, редиска олиб келдим. Еб ётинг! Кейинги сафар нима олиб келай? - деса,
эри гипсланган оғзи билан зўрға:
— Ёнғоқ олиб кел! Чақиб ётаман, - дермиш.
— Оҳо! – ҳайратланди хизматчи. — Буларнинг ҳаммаси ўзингизникими?
— Ҳа, ҳаммаси ўзимники, - жавоб беради она.
— Ўтир, Эшмат, — деса, ҳамма болалар ўтирибди.
— Хўш, - дебди хизматчи, — сизларни рўйхатга олишим керак. Менга болаларингизни исмларини айтсангиз.
— Ҳаммаси оддий, — жавоб берибди она. — Ўғил болаларнинг исми Эшмат, қизларники эса Анзират.
Қулоқларига ишонмаган хизматчи яна савол берибди:
— Жиддий айтяпсизми? Уларнинг ҳаммаси Эшмат билан Анзиратми?
— Ҳа, бу ҳаётимни анча енгиллаштиради. Эрталаб уларни битта қилиб чақираман, ҳаммаси уйғонишади. Тушлик вақтида ҳам “Эшмат!”, “Анзират!” дейман, улар келишади. Қачон уларга танбеҳ берсам, бақир-чақирни тўхтатади. Менимча, бу энг зўр ғоя!
Ижтимоий ёрдам хизматчиси яна савол беради:
— Агарда ҳаммасини эмас, фақатгина битта болани чақирмоқчи бўлсангиз нима қиласиз?
— Ундами, уларни фақат фамилияси бўйича чақираман.
Ароқхўр қўшниси Тошпўлат ака эса Азизга ер нима учун айланишини гапириб берибди.
— Ҳа, албатта!
— Унда нега қўлимни сўрамаяпсиз?
— Раҳм-шавқат туйғуси билан турмуш қуриб бўлмайди-да...
— Муҳаббатдан!
— Шунчалик севармиди? Кимни?
— У ароқни жонидан ортиқ кўрарди!
Ўзбек Японияга бориб қараса, 103 ёшли қария ўтирган экан.
Кейин япон Ўзбекистонга келибди. Бир пайт қараса, тоғдан 102 ёшли қари ўзбек отахон югуриб тушиб келаётганмиш.
— Нима бўлди? - деб сўрашса: ўзбек отахон:
— Отамдан қочиб келяпман. Бобомни хассасини беркитиб қўйгандим, - дермиш.
Бир киши:
— Ҳой бола, ўзи кичкина бўлсанг, юришни ҳам билмасанг... Намунча ёмон сўзларни гапираверасан?! Бас қил! - дебди.
Болакай:
— Сиз-чи, юришни биласизми? - деса, киши:
— Ҳа, биламан, - дебди.
— Унақада жўна, йўқол, бор кет! - дермиш яна болакай...
— Янги машина олгандим, ҳеч ўт олмаяпти. Илтимос, бир кўриб қўйсангиз, - дебди.
Машинани кўздан кечириб бўлгач, аёлга:
— Машинангизни тузатиш учун анча ишлашимиз керак. Бир неча қисмларини алмаштиришимиз керак. 300 минг берасиз, бир ҳафтада тайёр бўлади, - дебди уста.
— Бир кунда тузатишни иложи йўқми? - сўрабди аёл ёлвориб.
— Бир кунда тузатсак 500 минг бўлади, - деган экан, аёл пулни бериб, — Эртага келаман, - деб кетибди.
Шунда шогирди устага:
— Нима қилиш керак буни, - деса, уста:
— Бензин қуйиб қўй! - дермиш.
— Мени Бобигим бир йил деганда анджанчага рақсга тушишни ўрганиб олди.
— Ҳа, хабарим бор! Ўтган куни Шаригим гапириб берганди.