Имтиҳонда домла талабага савол беряпти:
— Беш карра беш?
Талаба қўлидаги шпаргалкага қараб:
— Йигирма беш!
Домла ҳам қўли остидаги шпаргалкага қараб:
— Тўғри! Олти карра олти?
Талаба яна шпаргалкага қараб:
— Ўттиз олти!
Домла ҳам шпаргалкага қараб:
— Тўғри! Етти карра етти?
Талаба энди шпаргалкага қарамоқчи бўлганди домла унинг қўлини ушлаб қолди. Талаба ўйланиб:
— Қирқ етти, - деди.
Домла энди шпаргалкасига қарамоқчи эди талаба хам унинг қўлидан ушлаб қолса, домла кўп ўйламай:
— Тўғри, - дермиш.
— Беш карра беш?
Талаба қўлидаги шпаргалкага қараб:
— Йигирма беш!
Домла ҳам қўли остидаги шпаргалкага қараб:
— Тўғри! Олти карра олти?
Талаба яна шпаргалкага қараб:
— Ўттиз олти!
Домла ҳам шпаргалкага қараб:
— Тўғри! Етти карра етти?
Талаба энди шпаргалкага қарамоқчи бўлганди домла унинг қўлини ушлаб қолди. Талаба ўйланиб:
— Қирқ етти, - деди.
Домла энди шпаргалкасига қарамоқчи эди талаба хам унинг қўлидан ушлаб қолса, домла кўп ўйламай:
— Тўғри, - дермиш.
Бир аёл тўрт ёшли ўғли билан дам олишга борибди. У ердан қайтгач, эрига мақтана бошлабди:
— Росса мазза қилиб дам олдим. Биласизми адаси, у ерда "Меҳнат қаҳрамони" билан танишиб қолдим, - деб турса, ўғли:
— Қанақа қаҳрамон? Қўрқоқ амаки экан-ку! Бир ўзи қўрқиб, бизни хонамизда ётди ада...
— Росса мазза қилиб дам олдим. Биласизми адаси, у ерда "Меҳнат қаҳрамони" билан танишиб қолдим, - деб турса, ўғли:
— Қанақа қаҳрамон? Қўрқоқ амаки экан-ку! Бир ўзи қўрқиб, бизни хонамизда ётди ада...
Дискотекадаги йигит билан қиз суҳбати:
— Сени ота-онанг мабодо уста эмасми?
— Йўқ, нима эди?
— Сен ўзингдан кимни ясаб оляпсан унда...?
— Сени ота-онанг мабодо уста эмасми?
— Йўқ, нима эди?
— Сен ўзингдан кимни ясаб оляпсан унда...?
— Ботир, сен инглиз тилини биласанми?
— Ҳа, биламан.
— Бўлмаса, айтчи “nothing” сўзи нимани англатади?
— «Ҳеч нима».
— Бўлиши мумкин эмас! У ниманидир англатиши керак!
— Ҳа, биламан.
— Бўлмаса, айтчи “nothing” сўзи нимани англатади?
— «Ҳеч нима».
— Бўлиши мумкин эмас! У ниманидир англатиши керак!
Бир корхона раҳбарини туғилган куни бўлаётган экан. Ҳамма қўл остидагилар:
— Табриклаймиз хўжайин! Узоқ умр, бахт-омад тилаймиз! Яна узоқ йиллар бизга раҳбарлик қилинг!, - деяверишибди.
Базм охирида хўжайин дуога қўл очиб:
— Ҳамма менга ичида, қалбида нима ниятлар тилаган бўлса, ўзига ҳам йўлдош бўлсин!, - деб дуо қилса, меҳмонлар дуо қилмасмуш ...
— Табриклаймиз хўжайин! Узоқ умр, бахт-омад тилаймиз! Яна узоқ йиллар бизга раҳбарлик қилинг!, - деяверишибди.
Базм охирида хўжайин дуога қўл очиб:
— Ҳамма менга ичида, қалбида нима ниятлар тилаган бўлса, ўзига ҳам йўлдош бўлсин!, - деб дуо қилса, меҳмонлар дуо қилмасмуш ...
— Сен аблаҳсан! Биласанми, вафот этганингда эҳсон ошингга ҳам келмайман, ҳатто!
— Мен эса сени эҳсон ошингга албатта бораман!
— Мен эса сени эҳсон ошингга албатта бораман!
Тўққизинчи синф ўқитувчиси винеткага пул олиб келмаган ўқувчиларга дебди:
— Йигирма йилдан кейин синфдошларингизни суратларига қараб эслаб юрасизлар.
Ўқувчилардан бири:
— Раҳматли устозларимизни ҳам эслаб ўтирамизми?!
— Йигирма йилдан кейин синфдошларингизни суратларига қараб эслаб юрасизлар.
Ўқувчилардан бири:
— Раҳматли устозларимизни ҳам эслаб ўтирамизми?!
Ойиси ўғлидан сўрабди:
— Ошхонада икки бўлак торт бор эди. Ҳозир унинг бир бўлаги қолибди. Буни менга тушунтира оласанми?
Ўғли:
— Албатта тушунтираман ойи. Қоронғи эди шунинг учун иккинчи бўлакни кўрмабман...
— Ошхонада икки бўлак торт бор эди. Ҳозир унинг бир бўлаги қолибди. Буни менга тушунтира оласанми?
Ўғли:
— Албатта тушунтираман ойи. Қоронғи эди шунинг учун иккинчи бўлакни кўрмабман...
Эр-хотин овқатланиб ўтиришса, хотини косадаги овқатини кийимига тўкиб юборибди:
— Вой қаранг, ҳудди чўчқага ўхшайман-а..., - дебди хотини.
— Ҳа! Аниқроғи уст-бошига овқат тўкилган чўчқага..., - дермиш эри.
— Вой қаранг, ҳудди чўчқага ўхшайман-а..., - дебди хотини.
— Ҳа! Аниқроғи уст-бошига овқат тўкилган чўчқага..., - дермиш эри.
Ярим кечаси қабрдан бир арвоҳ чиқиб, ёнидаги қабрга қараб:
— Оғайни, юр шаҳар айланиб келамиз, - дебди. Ёнида ётган арвоҳ ҳам, - Майли кетдик, - дебди-да, қабр тошини кўтариб олибди.
Бояги арвоҳ ҳайрон бўлиб:
— Буни нима қиласан?, - деса, шериги:
— Кўчада милиция паспортимни сўраса нимани кўрсатаман, - дермиш.
— Оғайни, юр шаҳар айланиб келамиз, - дебди. Ёнида ётган арвоҳ ҳам, - Майли кетдик, - дебди-да, қабр тошини кўтариб олибди.
Бояги арвоҳ ҳайрон бўлиб:
— Буни нима қиласан?, - деса, шериги:
— Кўчада милиция паспортимни сўраса нимани кўрсатаман, - дермиш.
