Жиноятчилар ҳақида латифалар
Нима учундир барча бошлиқлар ва назоратчилар заҳарланибдилар.
Муҳтожлардан бирортаси ҳам заҳарланмабди.
— Сен ўзи бу ерга қандан қилиб келиб қолгансан?
— Аксирганим учун келиб қолдим.
— Сени коронавирус бўлган деб ўйлашдими?
— Йўқ. Ўғриликка тушганимда аксириб, қоровулни ўйғотиб юборганман.
— Холажон, сумкангиз очилиб қолибди.
— Вой болажоним раҳмат! Бошқа бир инсофсиз бўлганда ҳамёнимдаги пулларни ўғирлаб оларди.
— 100 минг сўм ҳам пул бўптими холажон?!
Самбо биланми ёки карате биланми?
— Югуриш билан шуғуллан!
Эр-хотин кўчада айланиб юришган экан, олдидан безорилар чиқибди:
— Қимматли нарсаларингни бер! - дебди безорилар.
Хотин эрига ёлворибди:
— Илтимос, мени бериб юборманг!
Эри:
— Жиннимисан?! Қимматли деяпти!
— Йўқ, кўрмадим.
— Унда ҳамёнингни бер овсар!
— Ҳа, 1800, 1890 ва 1910 йилларда судланганман.
— Хотининг нима деб ёзибди? - деса, маҳбус:
— Э, ўғлим иккинчи йил ҳам бешинчи синфда қоладиган бўпти… Оиламизни шарманда қилибди ярамас! - дермиш.
— Дўстим, нега кўринмай кетдинг?
— Дўкон очгандим.
— Зўр-ку!
— Мени 2 йилга қамаб қўйишди.
— Нега? Дўконни ёмон йўл билан очдингми?
— Йўқ, лом билан очгандим.