Шоҳ-бой ҳақида латифалар

Подшо қаландар либосида йўлда кетаётган эди. Афанди бир дарахтнинг соясида ухлаб ётган экан. Подшо уни уйғотди.
— Ҳа, нима дейсан?! Нега менинг уйқумни буздинг деб дўқ қила бошлади Афанди.
— Биродар, сен яхши кишига ўхшайсан, бир нарса сўрамоқчи эдим, шуни айтиб бергин.
— Хушомаддан Афанди эриб кетиб, ҳовридан тушди:
— Қани, сўра-чи, нима демоқчисан?
— Бу мамлакатнинг подшоси золимми, одилми? Ростини айт.
— Э биродар, нимасини айтасан, у шундай қонхўр, золимки...— деб ёмонлаб кетувди, «қаландар» гапини бўлди:
— Мени танийсанми?
— Йўқ.
— Мен Подшо бўламан.
Афандининг баданига титроқ турди, лекин сир бой бермади:
— Мени танийсанми?
— Йўқ.
— Мен шу шаҳарнинг жинниларидан бўламан. Ҳар ойда уч кун жинни бўламан. Мана бугун жиннилигим бошланган кун.
Иккита янги бой учинчи янги бойни қўлтиғидан ушлаб олиб кетяпти. Бир йўловчи уларга қараб:
— Нега буни қўлтиғидан етаклаб олдинглар? Мастмикан, кўп ичворибдими, - деса.
Бойлар:
— Йўғе, буни машинаси ремонтда, ҳечам пиёда юрмаган, юришни ўргатяпмиз, - дермиш
Афанди бир қурумсоқ бойда қароллик қилар эди. Бир куни бой меҳмонга кетаетиб, Афандига қиладиган ишларни тайинлади:
— Қўй, сигир, товуқларга яхши қара! Товуқларнинг боши ердан, мол, қўйларнинг боши охурдан узилмасин! Ҳовли саҳнини тозалаб, ёғ тушса ялагудек қилиб қўй!
Хўжайин кетгач, Афанди товуқларни парвариш қила бошлади, ҳар қанча дон берса ҳам товуқлар уни еб бўлиб, дарҳол бошини ердан кўтарар эдилар. Аччиғланган Афанди товуқларни тутиб ҳаммасининг бошини узиб, ерга ташлади «мана, энди ердан кўтарилмайдиган бўлди» деди ўз-ўзига. У молхонага кириб, қўй, молларни парвариш қила бошлади. Аммо улар ҳам ем-хашакни еб бўлиб, бошларини охурдан кўтаришар эдилар. Афанди ҳайвонларнинг ҳам бошини кесиб, охурга ташлади ва «энди, охурдан кўтарилмайдиган бўлди», деди ўзича. Бу ишлардан бўшагач, ҳовлини супурди-да, бойнинг хумдаги ёғини эритиб ерга сепди. Ишларни саранжомлагач, энди дам олишга ўтирган эдики, бой қайтиб келди, аҳволни кўриб бақирди:
— Бу нима қилганинг, ҳаромзода!
— Хўжайин, топшириқларингизни жону дил билан бажардим, мана, молларнинг бошини охурдан, товуқларнинг бошини ердан узилмайдиган қилиб қўйдим. Ҳовлингизни шундай тозаладимки, ишонмасангиз, мана ёғ ҳам сепдим, ялаб кўрингчи,— деди Афанди
Икки янги бой суҳбатлашмокда. Бири иккинчисига дебди:
— Эшитишимча, Италиядан вилла сотиб олаётганмишсан...
— Ҳа, фирмам типратиканлар экспорт қилиб бойиб кетди, шунинг ҳисобидан сотиб оляпман!
— Қанақа типратикан?
— Фирмамиз қишлоқ хўжалиги зараркунандаларига қарши курашиш учун Европага типратикан экспорт қилади. — Менга қара, оғайни, бунча типратиканни қаердан топаяпсан?
— Бу жуда оддий: каламушни оласан-да, терисини лаклаб, фен билан қуритасан!
Бир бойдан дўсти сўрабди:
— Уйингга босқинчилар киргани ростми?
— Ҳа рост!
— Ҳамма пулларингни, тилла тақинчоқларни бериб юбордингми?
— Ҳа, бир зумда олиб чиқиб бердим!
— Сени қизиб турган дазмол билан қўрқитишибди. Шунга бир паста таслим бўлдингми?
— Эсинг жойидами? Дазмол қизиб-қизиб, уйимдаги электр энергияси ҳисоблагичи фалон пул ёзишини кутишим керакмиди!?
Бой хизматкорини чақириб буюрибди:
— Кучугимни думини кесиб ташла!
Хизматкор ҳайрон бўлиб:
— Ахир бу содиқ итингиз Джек-ку
— Эртага қайнонам келаётган экан. Уни ташрифидан ҳеч қандай хурсандчилик намойиш этилмаслиги керак!
Қадим замонда уста мерган яшаган экан. Бир чақиримдан ҳам тангани нишонга беҳато оларкан. Бир куни подшоҳ мусобақа уюштирибди. Ғолиб чиққанга бир қоп олтин ваъда берибди. Аммо бу сафар подшоҳ тангани қўлида ушлаб тураркан. Нишонга теккиза олмаса, камон ўқи подшоҳга тегиши ва шу иштирокчининг боши танасидан жудо бўлиши аниқ. Уста мерган камондан ўқ узибди. Қўллари қалтираб кетиб, камон подшоҳга бориб тегибди ва подшоҳ ҳалок бўлибди. Мерган жонидан умидини узиб турса, подшоҳнинг ворис ўғли келиб:
— Э қойил, мана сизга икки қоп олтин, - деган экан.
Адвокат қамоқхонага бой мижознинг ёнига келса, мижоз:
— Мана шу чемоданда 1 миллион доллар бор, нима қиласан мен билмайман, шу пулни бериб, судьяни кўндиргинки, қўрқиб турибман узоқ муддатга қамайдими деб, олган пули эвазига менга бир йил қамоқ жазо белгиласин, тушундингми?, - дебди.
Адвокат ўйланиб чемоданни олиб кетибди.
Суд бўлибди, мижоз кутгандек 1 йил қамоқ жазо муддати берилибди.
Мижоз адвокатга:
— Сенга раҳмат, судьяни кўндиришинг росса қийин бўлган бўлса керак, а?, - деса.
Адвокат:
— Ҳақиқатдан судьяни кўндириш қийин бўлди, чунки у сизни бутунлай оқламоқчи эди, берган пулингизга бир йилга зўрға кўндирдим, - деган экан
Ёзнинг иссиқ, дим кунларининг бирида подшо Афанди билан боққа чиқди. Пашшалар бет-қўлига қўна берганидан безор бўлган подшо сўради:
— Нега бу пашшалар фақат менга ёпишадилар, сира сизга қўнмайди?
— Зеҳн қўйиб қарасинлар,— жавоб берди Афанди, — пашшаларнинг ҳаммаси ўз пашшангиз!
Подшо Афандига буюрди:
— Мана бу отга миниб, эгардан тушмасдан ҳокимни айтиб келинг! Афанди отга миниб, ҳокимнинг уйига борди, девордан қараса, ҳоким меҳмонлари билан палов еб ўтирибди. Афанди дарҳол отдан тушди-ю, эгарни отдан олди, эгарни минганича ҳокимнинг ҳовлисига кирди. Ҳоким буни кўриб: Бу қанақаси?—деб сўради.
— Подшонинг амри шу,— деди Афанди.
Афанди эгардан тушмасдан туриб, паловдан тўйиб егач подшонинг амрини ҳокимга айтди. Ҳоким Афандидан койиди:
— Шу гапингизни аввал айтсангиз бўлмасмиди, бу ақлни сизга ким ўргатди?
Афанди жавоб берди:
— Ош ўргатди, бегим, ош!