Бир гал яна шунақа қилган экан, сотувчи ердаги ҳамма тангаларни йиғиб:
— Қайтими менга ҳам керак эмас, - деб узоқроққа сочиб юборибди.
Ҳалиги одам тангалар ётган жойга бориб, бир дона тангани чўнтагидан олиб, ерга ташлабди-да:
— Унда яна битта пиво қуй!, - дермиш.
— Илтимос хотинжон, учиб кетма! Бошқа ичмайман!, - дебди.
— Сўнгги тилагингни айт! Амалга ошираман!, - дебди.
Жиноятчи кўп ўйлаб ўтирмай:
— Илтимос, қўлларингизни ушлаб турай. Шунда қўрқмайман!, - дермиш.
— Нимаси саҳий?
— Менга ҳар куни жуда кўп гуллар совға қилади. Айниқса, ўтган ҳайитда совға қилган гулларини кўплигини кўрсангиз эди...
— Вой, зўр-ку. У ўзи қаерда ишлайди?
— Қоровул бўлиб ишлайди.
— Бўмаган гап. Қоровул шунча пул топармиди?
— У қабристонда қоровул.
— Бир, икки! Бир, икки! ...
Шу пайт ёш болакай келиб дебди:
— Амаки, мен санай қолай? Ўнгача санашни биламан!
— Хотинингизни ҳаётини сақлаб қолдик. Лекин у комада. Яхши парвариш қилсангиз, яна ўн йил яшаши мумкин.
Врач эрига қараса, кайфияти бутунлай тушиб кетибди. Йиғлаб юборишига бир баҳя қолганини кўриб:
— Ҳазиллашдим. Хотинингизни сақлаб қола олмадик, - дебди врач.
— Оддий аскар Алиев!
— Мен!
— Фараз қилинг, постда турибсиз. Кимдир пост томон эмаклаб келмоқда. Қандай иш тутасиз?
— Ичиб, оёғида тура олмай қолган батальон командирини уйига элтиб қўяман.
Домла:
— Ишлайман, - дебди.