— Мана бу қалин китобга сени гуноҳларинг ёзилган. Шу китоб билан бошингга ураман. Йиқилсанг, дўззахга тушасан, - дебди фаришта Аҳмадга.
Ичкаридан “гурс” этган товуш эшитилибди. Бироздан кейин Аҳмад эмаклаб, зўрға чиқиб келибди.
Иккинчи бўлиб Шуҳрат кирибди. Ичкаридан яна “гурс” этган овоз келиб, Шуҳрат ҳам эмаклаб чиқиб келибди.
Охирги бўлиб Шавкат кириб кетибди. Анчагача ҳеч қандай овоз эшитилмабди. Бир вақт ичкаридан Шавкат кулиб чиқибди.
— Нима, сени урмадими? – дейишса,
— Йўқ, китобни оғирлигидан кўтара олмади, - дермиш.
— Бу йил ҳам ўқишга кира олмасанг, отам дема мени! Сени танимайман!
Имтиҳонлар тугагач, адаси ўғлидан сўрабди:
— Ҳўш ўғлим, имтиҳонлар қандай ўтди?
Ўғли эса:
— Кечирасиз, сизни танимайроқ турибман, кимсиз?
— Бу табиий ҳол. Ёвузлик ўзи ҳеч қачон тинчимайди.
— Сиз қайнонангизни бўғиб ўлдирганликда айбланасиз! Ўзингизни оқлаш учун бирор нарса дея оласизми?
Айбдор:
— Бунақа бўлади деб ҳечам ўйламагандим! Қайнонамни бурни қонаётганди, қон тўхтасин деб томоғидан бирпас сиқиб турдим холос!
— Нима қиляпсан бу ерда?!, - деса
— Pokemon қидиряпман, - дермиш.
— Илтимос, мени кампирим билан самолётингда учириб келгин.
— Буни иложи йўқ!
— Йўқ дема болам. Шу ёшга кириб, ҳали бирор марта-ям осмонда учмаганмиз. Самолётга чиқиш орзуимиз бор!
Учувчи рози бўлиб, чол ва кампирни самолётга чиқарибди-да дебди:
— Фақат битта шартим бор отахон, агар бақирсангиз шу заҳоти ерга қайтамиз.
— Хўп, бақирмайман, - дебди чол.
Самолёт ҳавога кўтарилибди. Учувчи бор маҳоратини кўрсатиб, энг юқори баландликка чиқибди. Тепага , сўнг зудлик билан пастга шўнғибди, бир томонга қайрилиб учибди. Самолётни чархпалак сингари айлантириб ташласа ҳам, чол-кампир индамасмиш.
Ерга қўнгач, учувчи чолга қараб:
— Ҳа отахон, қўрқмадингизми? Ростини айтинг, бақириб юборай дедингизми?, - деса, чол:
— Тўғрисини айтганда, кампирим самолётингдан тушиб кетганда сал бақириб юборай дедим болам, - деган экан.
— Кечирасиз оғайни, чекишдан топилмайдими?, - дебди маст бир киши ўтиб кетаётган йигитга.
— Мен чекмайман. Уч кундан бери айтяпман, мен спортчиман. Сигарет йўқ менда!
— Ие, танимабман қаранг! Бой бўларкансиз...
— Қаердасан? Қачон келасан?
— Бўлди, мана етиб келдим. Уйингни ёнгинасидаман...
— Ёлғончи, сен уй телефонингда гаплашиб турибсан-ку!
— Айтганларимни қилиб, яхши бўлиб юрсанг, яқинда тилла билакузук ҳам совға қиламан, тушингда!
— Яхши қиз нима ўқияпсиз?
— Китоб!
— Қандай китоб экан?
— Мантиқ!
— Мантиқ нима ўзи?
— Мантиқий фикрлаш тўғрисидаги фан мантиқ дейилади. Одамни нима ҳақида ўйлаётганини осонгина топиш мумкин.
— Унақада айтинг-чи, ҳозир мен нимани уйлаяпман.
— Сиз қўлингиздаги манави тоғорани таги бутун деб ўйлаяпсиз, яхши йигит!