Гўшт бозорида сотувчи ёнига харидор келиб сўрабди:
— Нимани гўшти? Нима билан билан боқилган?
— Мол гўшти. Покиза, ҳалол гўшт, олинг! Нон, сарёғ, қаймоқлар билан боққанман.
Харидор ҳужжатини кўрсатиб дебди:
— Мен текширувчиман. Озиқ-овқатни шу йўл билан исроф қиляпсизми?...
Сотувчи қўрққанидан, унга беш килограмм бепул гўшт бериб юборибди.
Бироздан сўнг бошқа харидор келибди.
— Гўшт қанчадан?, - сўрабди сотувчига қараб.
— Ўттиз мингдан. Мол гўшти. Чиқиндилар, ахлатдан топилган емишлар билан боқилган.
Бу харидор ҳам санитария текширувидан эканини айтиб, жаримага тортмоқчи бўлибди. Сотувчи унга ҳам талайгина гўшт бериб, зўрға қутулиб қолибди.
Учинчи харидор раста ёнига келиб гўшт танлай бошлабди:
— Гўштинг тоззами? Нималар бериб боқгансан?
Сотувчи бу сафар ҳам “тушиб” қолишидан қўрқиб:
— Билмайман нима еганини. Қўлига пул берардим, кўчага чиқиб овқатланиб келарди, - дермиш.
Автобусда бир қари кампир сочларини ўстириб олган ўсмир йигитга қараб:
— Қизим, мана шу пулни ҳайдовчига узатиб юборгин.
— Мен қиз бола эмасман!
— Вой, мақтанишга топган нарсангни қара...
Ҳар йили имтиҳонга тайёрланиш ўрнига ароқ билан пивони аралаштириб юрган абитуриентлар, имтиҳон куни тест варақлари орасига шпаргалкаларни аралаштириб ўтиришади.
Эр хотинига дебди:
— Хотин, ишдан келганимда дўппим пешонамда турган бўлса, демак кайфиятим яхши. Истаган нарсангни сўрашинг мумкин. Агар дўппим бошимни тепасида бўлса, кайфиятим ёмон. Яхшиси менга яқинлашма!
Хотини эрига қараб туриб:
— Дадаси, уйга келганингизда мени қўлларим белимда бўлса, кайфиятим чатоқ. Сизни дўппингиз қаерда эканини фарқи йўқ менга, - деган экан.
Икки ўртоқ таъқиқланган жойда балиқ тутиб ўтирса, текширувчилар келиб:
— Ов қилишга рухсатномангиз борми? - деса, биттаси ўрнидан туриб, қоча бошлабди. Текширувчи уни қувлаб, етиб олибди-да:
— Нега қочасан? Ҳужжатинг йўқ-ми? - деган экан, у йигит ҳам, — Мени ҳужжатларим жойида. Дўстимни рухсатномаси йўқ эди-да, - дермиш.
Икки овчи ўрмондан чиқиб келаётишса, улардан биттаси тўсатдан йиқилиб тушибди. У нафас олмаётган, кўзлари эса бир нуқтага қараганча қотиб қолганмиш. Иккинчи овчи дарҳол “тез ёрдам”га қўнғироқ қилибди. Ҳаяжонланган овчи гўшакни тутганича қичқирибди:
— Дўстим ўлиб қолди! Нима қилай?
Нариги тарафда оператор жавоб берибди:
— Ўзингизни босинг! Сизга ёрдам берамиз! Аввал айтинг-чи, дўстингиз ростдан ҳам ўлиб бўлдими?
Бир неча сония жимликдан сўнг ов милтиғининг гумбурлаган овози эшитилибди. Сўнг овчи операторга:
— Ўлганлиги аниқ. Текширдим. Хўш, энди нима қилай?
Кечагина уйланган йигитнинг хурсандчилиги ичига сиғмай, тоғларга чиқиб бақира бошлабди:
— Мен бахтлиман!
— Мен бахтлиман!, - деган садо қайтибди.
— Мен уйландим, - деб бақирибди яна йигит.
Тоғлардан эса:
— Баттар бўл!, - деган садо қайтган экан.
Бир куни шифохонада бемор ухлаб ётса, врач уни уйғотиб:
— Уйғонинг! Уйқу дори ичадиган вақтингиз бўлди, - деган экан.
Бир одамга банк кредит беришни рад этибди. Қандай қилиб қасд олишини узоқ ўйлаб, охири шу банкдан шахсий ячейка олибди. Унга икки килограмм балиқ олиб келиб қўйибди-да, ячейкага фақат ўзи биладиган код рақамини ўрнатиб кетибди.
Бир куни афанди ўзбек, рус ва қозоқга биттадан автомобиль олиб келишларини айтибди. Ўзбек велосипед, рус Малибу ҳайдаб келибди. Қозоқдан эса дарак йўқ эмиш. Шунда афанди:
— Энди ҳар ким олиб келган нарсасини кўтарсин, - дебди.
Ўзбек велосипедни дарров кўтарибди. Рус эса бир кулиб, бир йиғлармиш.
Афанди русдан нега кулиб, йиғлаётганини сўрабди.
Шунда рус афандига:
— Йиғлашимни сабаби, Малибуни кўтара олмаяпман. Кулишимни сабаби эса, анави ерда қозоқ танк ҳайдаб келяпти, - дермиш.