— Нега шу қизга уйланиб қўя қолмайсан?, - дейишса,
— Кейин кимга серенада куйлайман?, - дермиш.
— Нима гап?, нима гап?, - дейишса, йиқилган одам аста ўрнидан туриб:
— Мен қаердан биламан нима гаплигини?! Ҳозиргина тушган бўлсам, - дермиш.
— Нега кеч қоларканмиз? Ҳаммом ҳали ёниб тугамадику, - дейишса
Ҳалиги киши:
— Ҳаммом ёниб тугамади-ю, яланғоч хотинлар тум-тарақай бўлиб қочиб бўлишди, - дермиш.
— Укам. Овқатингдан менгаям қолдиргин, - дебди. Ҳалиги йигит бўлса:
— Манави кабобданми? Ҳа, манави ошданми?, - деб ҳамма нарсани еяверибди.
— Майли, нимадан бўлса ҳам, - дебди ширакайф киши.
Йигит эса катта-катта ейишда давом этиб:
— Ош, кабобларни таъмини кўрмоқчимисиз, - деб, охири овқатларини тугатгач, — Овқатни мазасини кўриш учун ишлаш керак, - деган экан.
— Тўртта одам ҳозироқ самолётни тарк этиши керак. Акс ҳолда ҳаммамиз ерга қулаймиз, - деб эълон қилибди.
Йўловчилар орасидан француз чиқиб:
— Менга вино беринглар, - деб винони ичибди-да, — Яшасин Франция!, - деб самолётдан сакраб қолибди.
Ундан кейин америкалик чиқибди:
— Менга виски беринглар, - деб қадаҳни кўтарибди-ю, — Яшасин Америка!, - деб у ҳам сакраб юборибди.
Учинчи бўлиб рус чиқибди:
— Бир шиша ароқ беринглар, - дебди. Ароқни ичиб, яна бир шиша сўрабди. Учинчи шишани ҳам ичиб бўлиб:
— Яшасин Африка!, - деб самолётдан иккита негрни отиб юборибди.
— Биринчи жаҳон уруши қачон бўлган?
— 1914-1918 йилларда.
— Ўтиринг, беш!
Ўртаҳол оиланинг фарзанди имтиҳонда:
— Биринчи жаҳон уруши қачон бўлган?
— 1914-1918 йилларда.
— Нечта одам ҳалок бўлган?
— Бир миллион уч юз мингга яқин.
— Ўтиринг, беш!
Камбағал оиланинг фарзанди имтиҳонда:
— Биринчи жаҳон уруши қачон бўлган?
— 1914-1918 йилларда.
— Нечта одам ҳалок бўлган?
— Бир миллион уч юз мингга яқин.
— Ўлганларнинг фамилиясини сана!
— Сизга битта савол бераман. Топа олмасангиз менга эллик берасиз. Агар сиз берган саволга мен жавоб бера олмасам, сизга эллик минг бераман, - дебди.
— Майли, - дебди эри.
— Ердан ойгача қанча масофа бор? - дебди хотини.
— Билмадим, - деб эллик минг берибди эри.
— Ўзи ердан ойгача қанча хотин?, - деса, — ўзим ҳам билмасдим адаси, - дермиш хотини.
— Нима? Мен олий маълумотли врач бўла туриб, беш дақиқада эллик минг ишлаб топмайман, - дебди. Чилангар эса:
— Мен ҳам ўқитувчи бўлиб ишлаганимда бунча пул топмасдим!, - деган экан.
— Анави ерда ўргимчак турибди!
— Нима бўпти, ўргимчак бўлса?!
— У жуда-ям қўрқинчли экан.
— Сен ҳам қўрқинчлисан! У бақирмаяпти-ку!
— Нега биздан қочишга уриндингиз отахон?, - дейишса, қария ўйлаб ҳам ўтирмай:
— Бир неча йиллар илгари хотиним мени ташлаб, ГАИда ишлайдиган эркак билан қочиб кетган эди. Сизларни кўриб, менга хотинимни қайтариб беришмоқчи деб ўйлабман!, - дермиш.