Ошиқ испан йигит ҳар оқшом севган қизини деразаси ёнида серенада куйларкан. Дўстлари ундан:
— Нега шу қизга уйланиб қўя қолмайсан?, - дейишса,
— Кейин кимга серенада куйлайман?, - дермиш.
Маст одам бешинчи этаждан пастга йиқилиб тушибди. Атрофини одамлар ўраб олиб:
— Нима гап?, нима гап?, - дейишса, йиқилган одам аста ўрнидан туриб:
— Мен қаердан биламан нима гаплигини?! Ҳозиргина тушган бўлсам, - дермиш.
Аёллар ҳаммомига ўт тушибди. Ўт ўчирувчилар келишса, ҳаммомни олдида бир киши қотиб-қотиб кулар, ўт ўчирувчиларга қараб ҳадеб, — Кеч қолдинглар, кеч қолдинглар, - дермиш.
— Нега кеч қоларканмиз? Ҳаммом ҳали ёниб тугамадику, - дейишса
Ҳалиги киши:
— Ҳаммом ёниб тугамади-ю, яланғоч хотинлар тум-тарақай бўлиб қочиб бўлишди, - дермиш.
Ёшгина йигит кўчадаги кафеда овқатланиб ўтирса, ёнига ширакайф дайди келиб:
— Укам. Овқатингдан менгаям қолдиргин, - дебди. Ҳалиги йигит бўлса:
— Манави кабобданми? Ҳа, манави ошданми?, - деб ҳамма нарсани еяверибди.
— Майли, нимадан бўлса ҳам, - дебди ширакайф киши.
Йигит эса катта-катта ейишда давом этиб:
— Ош, кабобларни таъмини кўрмоқчимисиз, - деб, охири овқатларини тугатгач, — Овқатни мазасини кўриш учун ишлаш керак, - деган экан.
Самолётда носозлик чиқиб, қулай бошлабди. Учувчи йўловчиларга:
— Тўртта одам ҳозироқ самолётни тарк этиши керак. Акс ҳолда ҳаммамиз ерга қулаймиз, - деб эълон қилибди.
Йўловчилар орасидан француз чиқиб:
— Менга вино беринглар, - деб винони ичибди-да, — Яшасин Франция!, - деб самолётдан сакраб қолибди.
Ундан кейин америкалик чиқибди:
— Менга виски беринглар, - деб қадаҳни кўтарибди-ю, — Яшасин Америка!, - деб у ҳам сакраб юборибди.
Учинчи бўлиб рус чиқибди:
— Бир шиша ароқ беринглар, - дебди. Ароқни ичиб, яна бир шиша сўрабди. Учинчи шишани ҳам ичиб бўлиб:
— Яшасин Африка!, - деб самолётдан иккита негрни отиб юборибди.
Бойнинг ўғли имтиҳонда:
— Биринчи жаҳон уруши қачон бўлган?
— 1914-1918 йилларда.
— Ўтиринг, беш!
Ўртаҳол оиланинг фарзанди имтиҳонда:
— Биринчи жаҳон уруши қачон бўлган?
— 1914-1918 йилларда.
— Нечта одам ҳалок бўлган?
— Бир миллион уч юз мингга яқин.
— Ўтиринг, беш!
Камбағал оиланинг фарзанди имтиҳонда:
— Биринчи жаҳон уруши қачон бўлган?
— 1914-1918 йилларда.
— Нечта одам ҳалок бўлган?
— Бир миллион уч юз мингга яқин.
— Ўлганларнинг фамилиясини сана!
Бир аёл эрига:
— Сизга битта савол бераман. Топа олмасангиз менга эллик берасиз. Агар сиз берган саволга мен жавоб бера олмасам, сизга эллик минг бераман, - дебди.
— Майли, - дебди эри.
— Ердан ойгача қанча масофа бор? - дебди хотини.
— Билмадим, - деб эллик минг берибди эри.
— Ўзи ердан ойгача қанча хотин?, - деса, — ўзим ҳам билмасдим адаси, - дермиш хотини.
Бир одам уйига чилангар чақиртирибди. Чилангар беш дақиқа ичида ишни битирибди-да, уй эгасига қараб, — Ана бўлди. Сиздан эллик минг!, - дебди. Ҳалиги одам:
— Нима? Мен олий маълумотли врач бўла туриб, беш дақиқада эллик минг ишлаб топмайман, - дебди. Чилангар эса:
— Мен ҳам ўқитувчи бўлиб ишлаганимда бунча пул топмасдим!, - деган экан.
— Нега бақиряпсан хотин?
— Анави ерда ўргимчак турибди!
— Нима бўпти, ўргимчак бўлса?!
— У жуда-ям қўрқинчли экан.
— Сен ҳам қўрқинчлисан! У бақирмаяпти-ку!
Бир ёлғиз қария автомобилини катта тезликда ҳайдаб кетаётса, орқасидан ГАИ машинаси қувлай бошлабди. Чол тезликни янада ошириб, улардан қочишга уринибди. Охири қараса, қочиб кетишнинг иложи йўқ! Автомобилини тўхтатиб, тушибди. Чолнинг ёнига ГАИ ходимлари келиб:
— Нега биздан қочишга уриндингиз отахон?, - дейишса, қария ўйлаб ҳам ўтирмай:
— Бир неча йиллар илгари хотиним мени ташлаб, ГАИда ишлайдиган эркак билан қочиб кетган эди. Сизларни кўриб, менга хотинимни қайтариб беришмоқчи деб ўйлабман!, - дермиш.