Бир одам узоқ вақт комада ётиб, касалхонада ўзига келибди.
Хотини:
— Хайрият-эй, дадаси ўзизга келдизми, аҳволиз яхшими?
— Хотин мен неча кун ётдим?
— Уч кеча-ю, уч кундуз ётдиз.
— Шунча пайт олдимдан кетмай ёнимда ўтирдингми-а?
— Ҳа, дадаси бошқа қаерга ҳам бораман, сизи ёнизда ўтирмасам хотин бўлиб нима қилиб юрибман?!
— Ҳамма оғир дамларда ёнимда бўлдинг, эсингдами яхшигина ишимдан бўшатишганда ҳам менга далда бергандинг, мени душманларим калтаклаб кетганда ҳам ёнимда турдинг, бизнесим банкрот бўлганда ҳам ҳеч қаерга кетмадинг, соғлигим ёмонлашганда ҳам узоқлашмадинг, биласанми ҳозир мен нима ҳақида ўйлаябман?
— Нима ҳақида дадаси(мағрур юмшок овозда)?
— Сен ёнимда бўлсанг, менга фақат бахтсизлик келаябди.
Афанди ҳар доим Бойваччани мот қилар экан. Мот бўлишдан зериккан бой хотинидан маслахат сўрабди.
Хотини:
— Ҳамма казо-казоларни самоворда ош қилиб чақиринг. Афандини 10дақиқа кечроққа айтасиз. Афанди келганида ҳаммани олдида:
— "Афанди турсигими ювиб қўйдизми?" - десангиз мот бўлади.
Бой хотини айтганидек қилибди. Ҳамма ўтирган вақтда Афанди кириб келишига, Бой туриб:
— Афанди турсигимми ювиб қўйдингизми? — деса
Афанди:
— Ия, яна сийиб қўйдингизми? — дермиш.
Rafaello — ўз-ўзига эмас, албатта, кимгадир совға қилиш учун сотиб олинадиган шоколаддир.
Икки овчи ўрмондан чиқиб келишаётганида биттаси бирдан йиқилиб тушибди. У нафас олмаётган, кўзлари эса бир нуқтага қараганча қотиб қолганмиш. Иккинчи овчи дарҳол телефонини олиб “тез ёрдам”га қўнғироқ қилибди. Ҳаяжонланган овчи гўшакни тутганича қичқирибди:
— Дўстим ўлиб қолди! Нима қилай?
Нариги тарафда оператор жавоб қилибди:
— Ўзингизни босинг, сизга ёрдам берамиз, аммо аввал айтинг-чи, дўстингиз ростдан ҳам ўлиб қолдими?
Бир неча сония жимликдан сўнг милтиқнинг гумбурлаган овози эшитилибди. Сўнг овчи операторга дебди:
— Ўлганлиги аниқ, хўш, энди нима қилай?
Футбол мураббийи фарзандли бўлди. Лекин эртага уни жуда муҳим ўйин кутиб турибди. Шунинг учун мураббий туғуруқхонага майдонга тушмайдиган ўйинчини жўнатибди.
Ўйинчи туғуруқхонадан қайтиб келиб, таасуротлари ҳақида гапириб берди.
— У сизни ўзингиз. Кичкинагина, бақалоқ, ҳеч нарсани тушунмайди, фақат бақиргани бақирган.
— Ай, ай, ай, тортмен оғрияптику, нима битта тешикни топа олмаяпсизми?
Йигит:
— Қимирламагин.
Қиз:
— Топдизми?
Йигит:
— Ҳа, топдим. Ҳозир тиқаман.
Қиз:
— Аааайй, оғрияптикууу!
Йигит:
— Э, ўчир овозингни нима ман санга ҳар доим зирак тақиб юрибманми...
Бир киши қафасда уч дона тўтиқуш олиб ўтирарди. Харидор уларнинг нархини сўради.
— Биринчиси уч юз минг. Гапиради. Иккинчиси беш юз минг. У ҳам шеър айтади ва қўшиқ куйлайди. Бунисини нархи бир миллион сўм. Лекин у на гапиради, на қўшиқ куйлайди.
Харидор:
— Унда нега бунча қиммат.
— Билмадим-у, лекин мана бу иккиси уни “устоз” деб чақиради.
Подшо узоқ муддатлик овга кетган эди. Бошқа мамлакатдан элчи келиб қолди. Вазир уни парвариш қилишни Афандига топширди. Афанди ҳар куни ошпазга тайинлаб, элчини қирғовул, бедана, каклик гўштларидан тайёрланган сара овқатлар билан боқар эди.
Орадан беш-ўн кун ўтди, қуш гўшти элчининг меъдасига тегиб, у ошпаздан сўқим гўштидан овқат тайёрлаб беришни илтимос қилди. Ошпаз унинг тилига тушунмай, вазирга мурожаат қилди. У ҳам тушунмай Афандидан тушунтириб беришни илтимос қилди.
Афанди элчи ҳузурига бориб, имо-ишоралар билан мақсадини сўраган эди, у икки қўлини боши устига шохга ўхшатиб, ўз тилида алланарсалар деди, Афанди сира ҳам тушунмади.
— Элчи нима хоҳлар экан?— сўради вазир.
— Элчининг икки қўлини боши устига кўтаргани унинг подшони кўрмоқчиман дегани,— деб жавоб берди Афанди.
Бир куни Афанди қўй боқиб юрса, бир қўйни каласи ариққа тушиб оқиб кетибди, буни кўрган Афанди бир сиқим хашакни олиб, ма-ма жонивор, деб тутиб олибди.
Виртуал никоҳ. Толиби илм шогирд пиру комил устоздан сўради:
— Устоз, агар ошиқ ўзининг маъшуқасига телефоннинг телеграмхонасидан, анга ўзини бағишлашини сўраб уч марта ёзсаю, ожиза анинг ёзувиға жавоб қилиб розилиғини битса никоҳ ҳосил бўлурму?
Пиру Комил устоз ўйлаб жавоб берди:
— Агар заифа ҳам ўнлайн режимда турғон эрса, ҳосил бўлур, зеро мегабайтнинг пули маҳр ўрниға ҳам ўтур.