Беморлар ҳақида латифалар

Бемор:
— Доктор мени жигарим оғрияпти
Шифокор:
— Ҳозир текшириб кўрамиз, биронтаси билан урушганмидиз?
Бемор:
— Ҳа, кеча 5таси билан урушгандим.
Шифокор:
— Ана бўлмасам ўзингиз нозик бола экансиз қандай урушдингиз?
Бемор:
— Ҳамма қатори.
Шифокор:
— Қаерда урушдинигиз?
Бемор:
— Группада!....
Бемор касаллик варақасини врачга берди. Врач уни варақлаб:
— Ишлар чатоқ, аҳвол оғирга ўхшайди. Шу ёшда ҳам шунчалик бўладими?
Беморнинг ранги оқариб, қўрқиб сўради:
— Доктор, аҳволим жудаям ёмонми?
— Ҳа, кўзойнаксиз ўқий олмаяпман...
Бемор:
— Доктор, соғлигим жойида эмасга ўхшайди! Эндигина қирк ёшни қораладим, лекин кўзгуга қарашга қўрқаман! Тепакалман, кўзларимнинг ости осилиб қолган, юзимни ажин босган, тишларим тўкилиб кетган! Менга нима қилган, а?
Доктор:
— Аниғини айтолмайман... Балки ҳаммаси сиз ўйлаганчаликмасдир... Нима бўлганда ҳам, кўзингиз ўткир экан!
— Доктор, манави дорилар ростдан ҳам менга ёрдам берадими?
— Албатта. Бу дорини олган беморлар шу пайтгача олдимга қайтиб киришмаган.
— Шикоятингизга тушундим, - деди психиатр беморга.
— Демак, алақ-чалақ тушлар кўрасиз. Сизни қандайдир ёвуз кучлар таъқиб қилади, тутиб олиб уради. Бу ҳам етмагандай бақираётганда уйғониб кетасиз-у бу даҳшатлардан қутуласиз, шундайми?
— Ҳамма гап шунда-да, дўхтир, - деди бемор йиғламсираб. Даҳшат тўхтамайди, давом этади. Уйғонишим билан “ялпайиб ётавермасдан турсангизчи, болани боғчага олиб боришингиз керак!” - деган чинқириқни эшитаман.
Сериалларни ашаддий мухлиси бўлган қари онахон тоби қочиб уйга врач чақиртирибди.
Врач онахондан:
— Нима дорилар ичяпсиз? – деб сўраса, онахон адашиб ҳар куни кўрадиган сериалларини вақтлари ёзиб қўйган қоғозчани стол устидан олиб врачга узатибди. Врач ўқиётганмиш:
— Заҳарли томчилар – соат 8.00 да, Парчаланган юраклар – соат 9.00 да, ...
Афанди врач бўлиб ишлар экан.
Бир йигитни боши оғриб Афандини ёнига бориб дебди:
— Бошим оғрияпти, - деса, Афанди уни орқасига укол қилиб қўйибди. Йигит:
— Нега бошим оғриса, орқамга укол қилдингиз? – деб сўрабди.
Афанди:
— Шу укол бошинггача чиқиб боради, - дермиш.
Касалхонада йўлагида бир одам қаттиқ ҳаяжонда, у ёқдан-бу ёққа юрибди. Хотинини операция қилган врач чиқиб, ғамгин ҳолатда гап бошлабди:
— Хотинингизни ҳаётини сақлаб қолдик. Лекин у комада. Яхши парвариш қилсангиз, яна ўн йил яшаши мумкин.
Врач эрига қараса, кайфияти бутунлай тушиб кетибди. Йиғлаб юборишига бир баҳя қолганини кўриб:
— Ҳазиллашдим. Хотинингизни сақлаб қола олмадик, - дебди врач.
— Доктор, тушимда мен одамхўр эмишман. Ўзимга ўхшаганлар билан бир қабила бўлиб яшармишман. Бир куни ҳудди хотинимга ўхшаган аёлни еб қўйибмиз.
— Э, ҳавотирга ўрин йўқ. Тушга нималар кирмайди дейсиз?!
— Тўғри-ку-я, лекин уч кундан бери хотинимни топа олмаяпман...
Беморни кўздан кечирган врач унинг хотинини бир четга имлаб чақирибди-да дебди:
— Негадир эрингиз менга ёқмаяпти...
Хотини унга:
— Менга ҳам ёқмайди. Лекин нима қилай, жуда рўзғорбоп эр-да!? – дермиш.