Беморлар ҳақида латифалар

Бир қиз врач ёнига келиб:
— Доктор, гўзаллик ҳам бир дард эмиш. Шу ростми?
Врач:
— Хотиржам бўлаверинг. Сиз соппа-соғсиз!
Қулоқлари кар бўлган хирург наркоздан умуман фойдаланмас экан.
Оғир бемор:
— Доктор, яна қанча яшайман? - деб сўрабди.
Доктор:
— Ҳавотир олманг! Узоқ йиллар яшайсиз, яқинларингиз хотирасида.
Хизматкор бетоб бўлиб қолган эди, уй бекаси шифокорга одам жўнатди. Шифокор келиб беморни обдон текширди. Уй бекаси хонадан ташқарига чиқиши билан хизматкор шифокорнинг қулоғига аста шивирлади:
— Доктор, мен касал эмасман, фақат олти ҳафтадан буён хужайин ҳақимни бермаяпти, уни олгунча ётаверишга аҳд қилдим.
— Уй бекаси мени тўққиз марта чақириб, сариқ чақа ҳам тўлагани йўқ, сал сурилинг, унда мен ҳам ўринга ёнбошлай, — деди шифокор.
Шошилинч ёрдам шифохонаси. Врач келган касалларни кўра бошлади. Ҳаммаси бош жароҳати билан.
Биринчи касалдан сўради:
— Нима билан уришди?
— Сковородка билан...
Иккинчисидан сўради:
— Сизничи?
— Сковородка билан...
Учинчиси ҳам, 4-си ҳам, 5-ҳам шу жавобни берди.
— Нима бало эпидемиями бу? - ҳайрон бўлди врач.
— Йўқ, ҳов анави комада ётган одамни кўряпсизми? Ўша хотинидан қочиб йиғилиб турган одамлар орасида яширинмоқчи бўлди. Одамлар эса биз эдик..
Бир кампирни шифохонага олиб келишибди.
Шифокор кампирга:
— Сизни ўтган сафар ҳам қўзиқориндан заҳарланишдан даволаган эдим. Нима бўлди? - деса, кампир:
— Ўша қўзиқоринни қолганини еб қўйибман, - дермиш.
Бир бемор дорихонага кириб:
— Илтимос, йўталга қарши самарали дори берсангиз?
Сотувчи беморга ични сурувчи дори берибди.
Бемор:
— Мен йўталяпман, қабзият бўлганим йўқ!
Дорихоначи:
Шу доридан ичиб юрсангиз, йўталишга ҳам қўрқиб қоласиз...!
Шифохонада:
Бир ғилай одам окулист олдига кириб:
— Ассалому алайкум. Сизларнинг қайси бирингизга учрай? - деса , доктор:
— Ҳамшира, беморлар битта-битта киришсин дедим-ку!!! - дермиш.
Врач беморга дебди:
— Ҳавотир олманг. Бу юрагингиз билан 70 ёшга бемалол кирасиз.
— Доктор, ахир ҳозир мен 70 даман-ку?!
— Ана, ахир сизга нима дегандим...
Ҳайвонларни илмий текшириш институти ходими сувараклар устида тадқиқот олиб бораётган экан. Лаборатория текширувларини ўтказиш учун уйидан беш-ўнта суваракларни ушлаб, гугурт қутисига солибди-да, ишхонага йўл олибди. Бироқ ўша куни уйга қайтмабди. Ҳавотир олган хотини милицияга хабар берибди, қариндошлари, эрининг дўст-у биродарларидан суриштирибди. Ҳеч қаерда йўқ эмиш. Охири касалхоналарни қидириб юрса, бош-оёқ гипсланган эрини топибди. Эридан:
— Сизга нима бўлди?, - деб сўрабди хотини.
Эри эса:
— Аниқ эсимда йўқ. Ишга кетаётсам, кўчада бир барзанги йигит гугурт сўраган эди. Гугурт қутисини узатганимни эслайман холос..., - дебди.