Беморлар ҳақида латифалар
— Ҳа!
— Яқин-орадами?
— Йўқ! Хавотир олманг! Бизни хусусий клиникамизга ҳали анча қатнайсиз.
— Хўш, опажон ёшингиз нечада?
— Опажон, деманг мени! Ахир эндигина йигирма саккиз ёш ва бир неча ойга тўлдим...
— Хўш, неча ой?
— Бир юз тўксон саккиз ойга...
— Сизда ортиқча вазн бор! - деса, аёл:
— Ортиқча эмас, заҳирадагиси! - дермиш.
— Доктор, нима менга аёллар қулоғини ўрнатдингизми? - дебди.
— Нима қилди бирор муаммо борми? Мана яхшигина эшитяпсиз, - деса,
— Эшитганда яхшигина эшитаман. Лекин ҳеч нимани эслаб қола олмайман. Биттасидан кириб, иккинчисидан чиқиб кетяптида, - дермиш.
— Болам, юрагим оғрияпти, - дебти. Шунда доктор:
— Кўпқаватли уйда турасизми бувижон? – деса, кампир:
— Ҳа, 3 қаватда тураман, - деб жавоб берибди.
Доктор:
— Сизга умуман зинадан фойдаланиш мумкин эмас. Манави дорини 2 ой ичасиз. Дори тугагач келинг, текширамиз, - дебди.
Онахон 2 ойдан сўнг келиб, юрагини текширтирибди.
Доктор хайрон қолиб:
—Онажон, сизни юрагигингиз 18 ёшли қизларни юрагидек уряпти. Сиз бутунлай соғсиз! - дебди.
Кампир хурсанд бўлиб:
— Энди уйимга зинадан чиқсам бўладими? – деса, доктор:
— Шу пайтгача нимада чиқаётгандингиз? –дебди.
Онахон:
— Икки ойдан бери ойна, тарновларга илашиб чиқаётгандим, - дермиш.
— Хўш, кўзингиздан кўриниб турибдики, ўпкангиз шамоллаган, ичакларда муаммо бор, ошқозонингиз ишламаяпти.
— Доктор, ахир бу кўзим протез! Бунисини кўринг!
— Муҳаббатдан!
— Шунчалик севармиди? Кимни?
— У ароқни жонидан ортиқ кўрарди!
— Агар шифокорга атаганингиз бўлса операциягача беринг! Акс ҳолда кейин кеч бўлиши мумкин...
— Албатта чала оласиз.
— Худога шукурей, илгари чалишни билмасдим.
Талаба:
— Ҳа, домла нима бўлди? Итдек озиб кетибсизку!
Домлани бу гапдан кейин баттар мазаси қочибди.
Кейин яна бир талаба домлани кўргани келибди. Домла иккинчи келган талабага, биринчисини ёмонлаб кетибди. Қара мен ўзим ўқитиб, таьлим берган шогирдим мени итга тенглаштирди.
Иккинчи талаба:
— Эҳ, домла ҳафа бўлманг. Яхши бўлиб соғайиб кетасиз, чўчқадай семириб кетасиз ҳали.
Домла аввалгидан ҳам баттар бўлиб қолибди.
Кейин домлани энг яқин дўсти келибди. Кейин домла дўстига талабаларни иккисини ҳам ёмонлабди:
— Эй дўстим, мен ўзим ўқитиб одам қилган шогирдларимни қара, биттаси итга, иккинчиси чўчқага тенглаштирди номардлар!
Бу гапларни эшитиб дўстини жаҳли чиқиб кетди:
— Дўстим, сен умуман кўнглинга олма. Бу иккала шогирдинг ҳам аслида одамдан эмас, эшакдан таълим олган экан!