Afandi haqida latifalar

Bir kishi yoʻldan oʻtib ketayotsa, afandi mushugini yuvintirib turgan emish. Shunda yoʻlovchi afandiga:
— Mushugingizni yuvmang, oʻlib qoladi, - desa afandi:
— Seni nima ishing bor, - deb javob qilibdi.
Biroz vaqt oʻtib haligi yoʻlovchi qaytib oʻtayotsa, afandining mushugi oʻlib qolib. Afandi tepasida yigʻlab turganmish.
Shunda yoʻlovchi afandiga:
— Men sizga aytgandimku, mushugingizni yuvmang, oʻlib qoladi deb. Gapimga kirmadingiz. Mana ahvoli! - desa. Afandi yoʻlovchiga qarab:
— Mushugimni yuvganda oʻlgani yoʻq. Tezroq qurisin deb yaxshilab suvini siqgandim, oʻlib qoldi, - dermish.
Qishloq koʻchasidan qushdek uchib borayotgan “Neksiya” darvoza yonidagi supada oʻtirgan Afandining roʻparasiga borib toʻxtadi. Mashinadan olifta kiyingan bir yigit tushdi-da, Afandiga salom berib, uni bagʻriga bosdi.
— Dada, - dedi yigit uni tanimay turgan Afandiga, - nima, meni tanimayapsizmi?
— Yoʻq, taniyolmay turibman, - dedi Afandi yigitga boshdan-oyoq tikilib.
— Axir men, siz bundan 10 yil oldin shaharga nos olib kelish uchun yuborgan oʻgʻlingizman! Oʻshanda shaharda qolib ketib, ishga kirdim. Uyli-joyli boʻldim, mashina sotib oldim, boyib ketdim! Durust qilibmanmi, dada? – debdi yigit quvonib.
Afandi hecham xursand boʻlmay:
— Xoʻsh, nos qani? – dermish.
Bir kuni afandi do‘sti bilan gaplashib qolibdi:
— Bilasanmi do‘stim, eng katta baliq qaysi?
— Kit, - debdi afandi.
— O‘sha kitdan to‘rttasini ovlaganman, - deb maqtanibdi do‘sti.
Biroz turib yana:
— Eng katta ayiq qaysi? – so‘rabdi do‘sti.
— Oq ayiq, - javob beribdi afandi.
— Oq ayiqdanam to‘rttasini otganman, - debdi do‘sti.
Jahli chiqqan afandi “Shoshmay tur” deb:
— O‘lik dengizni bilasanmi do‘stim? O‘sha dengizni men o‘ldirganman, - degan ekan.
Bir kun afandi poyezd relsida o‘tirgan og‘aynisiga:
— Salgina surilgin, men ham o‘tiray, - dermish.
Turkiyada Olmani Elma deyisharkan.
Afandi u yerga borib olma-olma deyaveribdi.
Bir turk yigit:
— Bizda olmani Elma deyishadi, - desa,
Afandi:
— Yo‘q, bu olmalar chirigan ekan, shunga olma-olma deyapman, - dermish.
Bir kuni afandi xonaga kirib o‘tirib olib, stullarni sanabdi.
Sanasa, 7 ta chiqibdi. Qaytib yana xonaga kirib sanasa, 8 ta emish. Ko‘ziga ishonmasdan, hovlini aylanib kelibdi-da, xonaga kirib yana o‘tirib olib, sanasa, 7 ta stul chiqibdi. Shunda xursand bo‘lib, "hammasi joyida ekan", deb o‘tirgan stulidan turib chiqib ketibdi.
Afandi tegirmonda bug‘doy torttirish uchun navbat kutib turar edi, turib-turib zerikdi. Boshqa qoplardan o‘zining qopiga hovuchlab bug‘doy sola berdi. Buni ko‘rib tegirmonchi so‘radi:
— Nima qilyapsiz, Afandi?
— Men tentakman!
— Tentak bo‘lsangiz, nega o‘z qopingizdan olib, birovlarnikiga solmaysiz - dedi tegirmonchi.
— Unda g‘irt jinni bo‘lar edim,— dedi Afandi.
Afandidan so‘radilar:
— Dunyoda nimaning terisi qalin?
— Timsoh, fil, tuyaning terisi.
— Ulardan ham qalinrog‘i bormi?
— Bor: chayqovchi, dangasa va xushomadgo‘ylarning terisi ularnikidan ham qalinroq.
Afandi ko‘chada kelayotib, bir sabzipolizga ko‘zi tushdi. Yelkasidagi qopni olib polizga kirdi-da, yarim qop turp, yarim qop sabzini olib, endi ko‘taraman deb turgan-da, egasi kelib ushladi. Afandi yalindi-yolvordi. Nihoyat poliz egasi kavlangan sabzilar bilan Afandining orqasiga urish sharti bilan uni mahallaga sudrab sharmanda qilmaydigan bo‘ldi.
Afandi ma’yuslik bilan turib berdi, poliz egasi sabzi bilan ura boshladi. Afandining usti yupqa va sabzi katta bo‘lganidan, har sabzi tekkanda irg‘ib tushib, «oxiri baxayr bo‘lsin» deb qo‘yar edi.
Poliz egasi taajjublanib so‘radi:
— Bu nima deganingiz?
— E birodar, — dedi Afandi,— qopdagining hammasi sabzi bo‘lganda mayli edi-ya, hali qop ostidagi turplarga navbat kelganda, o‘pkamni tushirib qo‘yarmikansiz?
Afandining iti bolalagan edi, bir necha kishilar uning uyiga mehmon bo‘lib kelib, so‘zlashib o‘tirishar edi. Kuchuk bolalari uyga kirib mehmonlar bilan o‘ynashib, bezovta qila boshladilar.
Mehmonlardan biri hazillashib:
— Afandi, arzandalaringizga odob o‘rgatsangiz bo‘lmaydimi?, — dedi.
— Nima qilay, tog‘alarini ko‘rib suyunganlaridan suykalishyapti-da, — deya javob beribdi Afandi.