Афанди ҳақида латифалар
Афанди бир боққа кириб, гул узаётган эди, боғбон кўриб ўшқирди:
— Кимсан?
— Булбулман.
— Булбул бўлсанг, қани, бир сайрачи?
— Мен тажрибасиз ёш булбулман, сайрашни ҳозирча ота-онамдан эшитиб турасиз, - деди Афанди.
— Кимсан?
— Булбулман.
— Булбул бўлсанг, қани, бир сайрачи?
— Мен тажрибасиз ёш булбулман, сайрашни ҳозирча ота-онамдан эшитиб турасиз, - деди Афанди.
Caмoлёт аварияга учраб чўлга қулабди шундан Афанди ва Грузин қолибди, Афандини сумкаси егуликларга тўла экан, Грузинда бир чeмoдан пули бор экан, чўлда юра-юра силласи қуриган грузин Афандидан сув нон сўрабди,
— Афанди йўқ дебди,
Шунда грузин:
— Кел бозор ўйнаймиз дебди,
— Бўлди дебди, Афанди
Савдони бошлабди, грузин келиб энди савдолашай деганда қорни оғриб қолибди
— Афанди чемоданга қараб тур дебди-ю
Бир пайт қайтиб келиб
— қани чемодан - деса
Афанди:
— Бу ер бозор бўлса ман қаттан биламан дермиш
— Афанди йўқ дебди,
Шунда грузин:
— Кел бозор ўйнаймиз дебди,
— Бўлди дебди, Афанди
Савдони бошлабди, грузин келиб энди савдолашай деганда қорни оғриб қолибди
— Афанди чемоданга қараб тур дебди-ю
Бир пайт қайтиб келиб
— қани чемодан - деса
Афанди:
— Бу ер бозор бўлса ман қаттан биламан дермиш
Афанди бетоб бўлиб ётса, хотини тепасида йиғлаб ўтирган экан. Афанди унга термулиб:
— Бор, чиройли кийимларингни кийиб, ўзингга қараб чиқ! – дебди.
Хотини:
— Қўйинг-э, ҳозир кўнглимга пардоз-андоз сиғармиди?! – деса, афанди уни койиб:
— Аҳмоқ хотин! Ҳозир Азроил келиб қолади. Сени кўриб, мени унутиб қўярмикин дейман-да, - дебди.
— Бор, чиройли кийимларингни кийиб, ўзингга қараб чиқ! – дебди.
Хотини:
— Қўйинг-э, ҳозир кўнглимга пардоз-андоз сиғармиди?! – деса, афанди уни койиб:
— Аҳмоқ хотин! Ҳозир Азроил келиб қолади. Сени кўриб, мени унутиб қўярмикин дейман-да, - дебди.
Афандининг бир эшаги бор экан. Тинмай ишлатар экан. Бир куни эшак чарчаб ўтириб қолибди. Шунда афанди роса уни урибди.
Эшак ўзига ўзи "Тавба, шунча ишласам, яна эшакдай уради-эй" дебди.
Эшак ўзига ўзи "Тавба, шунча ишласам, яна эшакдай уради-эй" дебди.
Афанди уйида ўтириб хаёлан қўй гўшти солиб пиширилган шўрва ичишни орзу қилиб ўтирарди. Қўшнисининг ўғли коса кўтариб чиқиб қолди ва деди:
— Амаки, агар шўрва қиладиган бўлсангиз, ойимгаям бир коса бераркансиз. Мазалари йўқ.
Шунда Афанди ўзича ғудраниб қўйди:
— Тавба, бу уйда орзу қилиб ҳам бўлмайди-я! Дарров қўшнилар эшитади.
— Амаки, агар шўрва қиладиган бўлсангиз, ойимгаям бир коса бераркансиз. Мазалари йўқ.
Шунда Афанди ўзича ғудраниб қўйди:
— Тавба, бу уйда орзу қилиб ҳам бўлмайди-я! Дарров қўшнилар эшитади.
Афанди кўп қаватли уйнинг 9-қаватига кўчиб ўтибди.
Бир куни балконда сигарет чекиб турса, пастдан овоз келибди. Қараса битта одам "Ака пастга тушинг, зарур гапим бор" - дебди.
Лифт ишламаётган экан, у пастга тушса бояги нотаниш киши:
— Ака Аҳмат акани уйи қаерда? - дебди.
Афанди ҳам "Юринг, кўрсатаман" - деб, 9-этажга олиб чиқиб, "Аҳмад акани уйи 1-этажда" - дебди.
Бир куни балконда сигарет чекиб турса, пастдан овоз келибди. Қараса битта одам "Ака пастга тушинг, зарур гапим бор" - дебди.
Лифт ишламаётган экан, у пастга тушса бояги нотаниш киши:
— Ака Аҳмат акани уйи қаерда? - дебди.
Афанди ҳам "Юринг, кўрсатаман" - деб, 9-этажга олиб чиқиб, "Аҳмад акани уйи 1-этажда" - дебди.
Подшо Афандига икки юзта қўй бериб, таъкидлади:
— Шу қўйларнинг сонини камайтирмай қўзилатиб, боқиб берасан, — сут-қатиғи хизматингга!
Афанди қўйларни ҳайдаб саҳрога чиқиб кетди. Қараса: пошшо уни алдаб, совлиқ эмас, ҳаммасига қўчқор берган экан. Афанди ҳам қўйларни бир чеккадан сўйиб ея берди, Қўйлар тугагач, подшонинг муҳлати ҳам тугади. Афанди уйига қайтиб келди, аммо ўрдага бормади.
Ғазабланган подшо Афандининг уйига ясовул юборган эди, у: «Афанди туғиб ётган экан» деган хабарни келтирди.
Тутоқиб кетган подшо Афандининг уйига келиб чақирган эди, Афандининг хотини бундай жавоб берди:
— Афанди туғиб ётибдилар, ишингиз бўлса айтиб кета қолинг, айланай, ўзлари ҳеч ерга чиқолмайдилар.
— Ия, эр киши ҳам туғадими? Бу қандай номаъқулчилик!— қичқирди подшо.
подшога жавобан хотинининг ёнида турган Афанди дер эди:
— Тақсиримнинг қўчқорлари туққанда, мен туғсам ажабланадиган жойи борми?!
— Шу қўйларнинг сонини камайтирмай қўзилатиб, боқиб берасан, — сут-қатиғи хизматингга!
Афанди қўйларни ҳайдаб саҳрога чиқиб кетди. Қараса: пошшо уни алдаб, совлиқ эмас, ҳаммасига қўчқор берган экан. Афанди ҳам қўйларни бир чеккадан сўйиб ея берди, Қўйлар тугагач, подшонинг муҳлати ҳам тугади. Афанди уйига қайтиб келди, аммо ўрдага бормади.
Ғазабланган подшо Афандининг уйига ясовул юборган эди, у: «Афанди туғиб ётган экан» деган хабарни келтирди.
Тутоқиб кетган подшо Афандининг уйига келиб чақирган эди, Афандининг хотини бундай жавоб берди:
— Афанди туғиб ётибдилар, ишингиз бўлса айтиб кета қолинг, айланай, ўзлари ҳеч ерга чиқолмайдилар.
— Ия, эр киши ҳам туғадими? Бу қандай номаъқулчилик!— қичқирди подшо.
подшога жавобан хотинининг ёнида турган Афанди дер эди:
— Тақсиримнинг қўчқорлари туққанда, мен туғсам ажабланадиган жойи борми?!
Афанди 70 ёшда экан. Ўғлига мақтана кетибди:
— Мен 30 ёшимда қандай кучга эга бўлсам, ҳозир ҳам ҳудди шундай кучим бор.
— Ўғли ҳайроон бўлиб:
— Қанақасига ота? – дебди.
— Мана масалан, 30 ёшимда ҳовлидаги анави тўнкани кўтара олмас эдим. Ҳозир ҳам кўтара олмайман...
— Мен 30 ёшимда қандай кучга эга бўлсам, ҳозир ҳам ҳудди шундай кучим бор.
— Ўғли ҳайроон бўлиб:
— Қанақасига ота? – дебди.
— Мана масалан, 30 ёшимда ҳовлидаги анави тўнкани кўтара олмас эдим. Ҳозир ҳам кўтара олмайман...
Бир бой кексайиб қолганига қарамай, Афандининг қизига ишқибоз бўлиб қолди:
— Жонгинам, сизни севиб қолдим, сувга десангиз — сувга, ўтга десангиз — ўтга сиз учун киришга тайёрман,— деди у.
— Ерга киринг, десам-чи? — деди қиз.
— Жонгинам, сизни севиб қолдим, сувга десангиз — сувга, ўтга десангиз — ўтга сиз учун киришга тайёрман,— деди у.
— Ерга киринг, десам-чи? — деди қиз.
