Ҳайвонот ҳақида латифалар
— Тағин бирор нима қилиб қўймагин-а!
Корейс итни олиб кетди ва бир ҳафтадан сўнг дўсти унинг уйига келди. Қараса ит йўқ. Ит қани деб сўраса, қочиб кетди деб алдади. Аслида эса у итни сўйиб еб қўйган эди.
Эхх дедида яна бир итни тутқазди ва ўша гапини уқтириб кетди. Корейс итни яна еб қўйди ва яна турли баҳоналар билан алдади.
Учинчи маротабасида ўзбек корейсни қўлига итни тутқазаётиб шундай деди:
— Яна буни ҳам еб қўймагин. Бизда ит ва кучукларни ейишмайди. Сен ҳам ўзбексан, ўзбексан, ўзбек, ўзбек!
Корейс итни олиб кетгач, қани буни нима қиларкин деб ортидан кузатса, корейс итни олдига қўйволиб:
— Сен ит эмассан, сен қўйсан, сен қўйсан, қўй, қўй - деб турганмиш.
— Где петух? - деса, сотувчини жаҳли чиқиб, ҳалиги йигитни ёқасидан олиб:
— Кто петух? - деб урмоқчи бўлса, ёнидаги шериги иккала қўлини тепага кўтариб:
— Стоп, стоп - дебди-да, югуриб бориб битта тухумни олиб келиб сотувчига кўрсатиб:
— Где мама? - дермиш.
Одамлар:
— Афандим, бу ипларни нега боғладингиз, - деса,
Афанди:
— Бу тўти донишманд. Қизил ипдан тортсанггиз сўкади, қарғайди. Оқ ипдан тортсангиз, яхши гапларни гапиради, - дебди.
Бир киши:
— Иккала ипни баравар тортса нима бўлади? - деса,
Тўти:
— Барака топгур, калтафаҳм, тентак экансан, ... йиқилиб тушаман-ку! - дермиш.
— Жиннимисан қизим, 35га кирдинг, эр топ энди.
Униси эса индамасдан ерга қараб жим турибди. Миямга бир фикр келди. Шуниси эри бўлса керак...
— Ака, нега бу балиғингиз қийшиқ деса.
— Ҳа, бу балиқни бурилишда ушлаганмиз дермиш.
— Кираверайми? Итингиз тишламайдими? - деб сўрабди.
— Билмадим. Ўзим ҳам қизиқиб кетяпман. Кеча олиб келганман ўзи... - дермиш уй эгаси.
— Нега хомушсан?
— Хотинимни илон чақиб олганди, ўлиб қолди, бечора. Раҳмим келяпти.
— Сен хотинингни ёмон кўрардинг-ку! Нега ачиняпсан?
— Э-э-э... ўлган хотиним эмас, илон-да!
Йигит қизга:
— Сени кўзларингга қарасам, бутун оламни кўргандек бўламан, - деса, афанди улар томонга шартта ўгирилиб:
— Қараб кўр-чи, мени эшагим кўринмаяптими?! - дермиш.