Ҳайвонот ҳақида латифалар

Бир корейс Ўзбекистонда яшаяпти. Бир кун унинг ўзбек дўсти бир итни қўлига тутқазди ва деди:
— Тағин бирор нима қилиб қўймагин-а!
Корейс итни олиб кетди ва бир ҳафтадан сўнг дўсти унинг уйига келди. Қараса ит йўқ. Ит қани деб сўраса, қочиб кетди деб алдади. Аслида эса у итни сўйиб еб қўйган эди.
Эхх дедида яна бир итни тутқазди ва ўша гапини уқтириб кетди. Корейс итни яна еб қўйди ва яна турли баҳоналар билан алдади.
Учинчи маротабасида ўзбек корейсни қўлига итни тутқазаётиб шундай деди:
— Яна буни ҳам еб қўймагин. Бизда ит ва кучукларни ейишмайди. Сен ҳам ўзбексан, ўзбексан, ўзбек, ўзбек!
Корейс итни олиб кетгач, қани буни нима қиларкин деб ортидан кузатса, корейс итни олдига қўйволиб:
— Сен ит эмассан, сен қўйсан, сен қўйсан, қўй, қўй - деб турганмиш.
Рус тилини яхши билмайдиган иккита йигит Россияда яшар экан. Бир куни товуқ гўштини сотиб олиш учун дўконга киришибди. Растага қарашса, товуқ кўринмабди. Биттаси сотувчини ёнига бориб:
— Где петух? - деса, сотувчини жаҳли чиқиб, ҳалиги йигитни ёқасидан олиб:
— Кто петух? - деб урмоқчи бўлса, ёнидаги шериги иккала қўлини тепага кўтариб:
— Стоп, стоп - дебди-да, югуриб бориб битта тухумни олиб келиб сотувчига кўрсатиб:
— Где мама? - дермиш.
Афанди бозорга тўти сотгани чиқибди. Тўтисининг бир оёғига қизил, иккинчи оёғига оқ ип боғланган эмиш.
Одамлар:
— Афандим, бу ипларни нега боғладингиз, - деса,
Афанди:
— Бу тўти донишманд. Қизил ипдан тортсанггиз сўкади, қарғайди. Оқ ипдан тортсангиз, яхши гапларни гапиради, - дебди.
Бир киши:
— Иккала ипни баравар тортса нима бўлади? - деса,
Тўти:
— Барака топгур, калтафаҳм, тентак экансан, ... йиқилиб тушаман-ку! - дермиш.
Ойижон ман мушукчамни топдим!!!
— Жиннимисан қизим, 35га кирдинг, эр топ энди.
Эрталаб йўлда кетаётиб иккита кабутарга кўзим тушди. Бири тумшуғи билан иккинчи кабутарни бошини чўқиб турибди.
Униси эса индамасдан ерга қараб жим турибди. Миямга бир фикр келди. Шуниси эри бўлса керак...
Бир одам дўкондан балиқ сотиб олгани борганди, балиқларнинг ичида бир қийшиқ балиқ турганмиш. Шунда ҳаридор сотувчига қараб:
— Ака, нега бу балиғингиз қийшиқ деса.
— Ҳа, бу балиқни бурилишда ушлаганмиз дермиш.
Қўшнисини эшигини таққиллатган киши ҳовлига кириб:
— Кираверайми? Итингиз тишламайдими? - деб сўрабди.
— Билмадим. Ўзим ҳам қизиқиб кетяпман. Кеча олиб келганман ўзи... - дермиш уй эгаси.
Икки дўст суҳбати:
— Нега хомушсан?
— Хотинимни илон чақиб олганди, ўлиб қолди, бечора. Раҳмим келяпти.
— Сен хотинингни ёмон кўрардинг-ку! Нега ачиняпсан?
— Э-э-э... ўлган хотиним эмас, илон-да!
Кунларнинг бирида афанди эшагини йўқотиб қўйибди. Анча қидирса ҳам, топа олмабди. Охири ҳафсаласи "пир" бўлиб, ҳиёбондаги ўриндиқда ўтирса, орқа тарафда икки севишган суҳбатлашаётганмиш.
Йигит қизга:
— Сени кўзларингга қарасам, бутун оламни кўргандек бўламан, - деса, афанди улар томонга шартта ўгирилиб:
— Қараб кўр-чи, мени эшагим кўринмаяптими?! - дермиш.
Тошбақадан сўрашибди: Нега сен бундай секин юрасан?- дейишса
Мен хали 200 йил яшайман қаёққа шошиламан?